饭时发雷江,倏已泊东流。
南北两岸雪,荡此无根舟。
远山失翠眉,近山生白头。
冻极方徯晴,云冱含雨羞。
尘境那得见,泛此如瀛洲。
宿惊恍未定,醉疑此难留。
落日漏微光,光暝无限愁。
风厉万水立,舟子惟搔头。
慷慨触潛抱,行止负隐忧。
志士亦徒苦,俗竖多不侔。
天公酿雪甚,八荒元气浮。
无语坐舟尾,景与年俱遒。
乱眼逐胜去,奔迸少自由。
风烟下江异,髯边渍霜稠。
馀樽侑登临,惜无水际楼。
吴越山川几落晖,登临转步入云扉。
寺名曾侈天真锡,碑字空传武肃挥。
灵洞土埋攒棘掩,古台石落借松园。
龙旗鸾辂曾遮拥,有祀圆丘庆六飞。
聒耳禽声细,澄颜池景浮。
襟怀犹徼塞,松竹自林丘。
剪韭疏畦阔,分兰贴石幽。
吟笺满芸架,闲乐野僧留。
清閟小幅,溪山黯青绿。丝雨弄晴,二月东风,今朝初六。
草色苔光交旖旎,又还我、一庭芳缛。借春阴,直到花朝,红棠开足。
泉响谷,清似玉。树绕屋,翠如幄。且抖擞官身,勾当春事,日日闭门休沐。
雪积一分二分水,花亚十竿百竿竹。便随分携尊,总人间清福。
柳外宫墙粉一围,飞尘障面捲斜晖。潇潇几点莲塘雨,曾上诗人下直衣。
路转山腰步步迷,高林浅水下回溪。荞花酿蜜蜂贪腹,柏叶储香麝养脐。
不觉困来寻短梦,偶逢佳处入新题。何时更到园林寺,看遍峰峦处处低。
富贵康宁寿八旬,明时乞得自由身。宦途班列联三事,家法中朝第一人。
疏傅未归东海郡,白公独享洛城春。籯金换得传经业,留与玄成赞化钧。
幽窗不知春,但觉寒转加。开门散飞雪,带雨不成花。
盘空飞琼舞,作态正横斜。著树暂玲珑,少焉委泥沙。
急埽枝上玉,为我试新茶。不须待明月,汤好客更佳。
少年骑马耳生风,老去羞无汗马功。落日秋风心尚壮,令人回首望云中。
一春无雨作泥香,碧瓦朝来泛霁光。留得紫薇花上露,几招渴燕下雕梁。