端居忘节序,物化静中观。远岫春云淡,深村社雨寒。
溪花红映屋,阶树绿平阑。喧醉田间叟,鸡豚日暮欢。
两翁来往亦风流,还拥红炉说旧游。夜半南枝三转鹊,相看更觉此生浮。
疏篁箨落时惊犬,腐草光生欲化萤。断雨冥冥过垄去,乱流脉脉向田分。
空斋有梦来蝴蝶,荒径无人下鹿群。长愿桑麻输早税,未应畎亩便忘君。
柳外莺声度翠微,轻裁白苧试新衣。深山岁月凭开落,浮世犁蓑无是非。
江色净涵林气薄,雨光留湿石苔肥。青藜何处归来晚,满地月明乌鹊飞。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。
雪意苏寒瘴,云阴失夕阳。微官远兄弟,愁鬓入风霜。
故国梅花梦,新年竹叶觞。不眠应守岁,灯影隔邻墙。
百谷登场酒满卮,神林箫鼓晚清悲。
蝉依疏柳长言处,燕委空巢大去时。
幼学已忘那用忌,微聋自乐不须医。
伤心故里鸡豚集,父老逢迎正见思。