金门攒点鼓初停,禁柝犹传第四声。
不省人间一回夜,如何天上两般更。
收生持被苦无寐,圣主求衣率未明。
惭愧论思真忝窃,何时边徼尽销兵。
绛阙前头天阙横,春烟收尽两峰青。
中流淮水成河汉,旁列钟山作御屏。
风静潮痕减,江空夕照多。
星星波上艇,隐隐岸边莎。
嫋嫋吴兴柳满城,春光浓处白苹亭。
平时金缕黄尤浅,看得枝枝叶叶青。
野径风来阵阵香,名花未省植何方。
却思一卉何能尔,应是春原集众芳。
展开阅读全文
苴茅动龚胜,屠书恐王蠋。
二君夭天年,千载欢莫赎。
今代史伯存,危行光往躅。
繄昔开禧年,狂童叛吾蜀。
非招讵肯往,全身不受辱。
平林萃群号,高飞独黄鹄。
屹如中流柱,炯若昆山玉,
元气赖以存,馀风厉颓俗。
平生慕庞公,以安贻嗣续。
岂为万钟加,居然一丘足。
晚山云自归,春风草还绿。
代谢纷吾前,灵台独无欲。
一从身落南,先庐蜀江曲。
中间乱离瘼,几人惠文触。
烂额皆论功,考槃终不告,
临风一长谣,白驹在空谷。
展开阅读全文
万舞列帝所,九韶奏虞庭。
群公日拱北,星斗光荧荧。
兹辰适休沐,联骑来郊坰。
爱此一泓玉,中有太古声。
细响叶宫祉,大半希咸茎。
自然天籁鸣,独行幽耳听。
镇以潜虬灵,卫以石兽狞。
佳哉乐兹游,驭言举彼觥。
谁欤昔经始,今已归明廷。
巨丽所未睹,幻眇真难句。
健笔哦五字,当代推善鸣。
清幽极模写,细读令人醒。
偶来殊恨酒尊空,只有青山对秃翁。
细把故人诗卷读,却疑谈笑在闽中。
野迥尘襟豁,湖平望眼宽。
山蹊新雪涧,木叶半霜乾。
岁晚成三友,清游集四难。
乐哉忘尔汝,臭味本芝兰。
若效飞凫客,多惭击剑仙。
闲吟五字句,近得故人编。
方愧雷门鼓,俄挥草圣烟。
侍郎诗思敏,百斛似泉渊。