丈夫未大用,身与仁义闲。
可腚更聚散,风尘摧厥颜。
君今归柯泽,路出梁宋间。
芒砀有吾庐,亲老待我还。
羡子先谐愿,思亲头鬓斑。
韶光苦不再,沟水长潺湲。
六符摇斗极,八座冠文章。
规宪存中府,动庸入太常。
光定经营业未兴,王郎兵革暂凭陵。
须知后汉功臣力,不及滹沱一片冰。
擢翠向人孤,潭潭省署虚。
雨馀秋更晚,风月共萧疏。
南朝人物尽清贤,不是风流即放言。三百年间却堪笑,绝无人可定中原。
天下风流无绿杨,一春生意别离乡。
柔根恐是离肠结,未折长条先断肠。
梅好唯伤白,今红是绝奇。
认桃无绿叶,辨杏有青枝。
烘笑從人赠,酡颜任笛吹。
未应娇意急,发赤怒春迟。
春菜红牙口,春盘黄雀花。
多少楼台好风月,乐声香气更无空。
繁萼香琼乱,残英绛雪遗。