老来休吟诗,吟诗头易白。贫来休谒见,谒见多逐客。
芙蓉有色春不开,祥禽夜鸣人所积。君王好少臣已老,天寒卖浆何谬哉。
茫茫岁月不我与,有力莫回东逝水。閒庭花落昼阴移,卧看游蜂穴窗纸。
吾尝笑宁子,饭牛遂成歌。悠悠白石音,时哉将奈何!
稊稗满秋原,风雨残吾禾。君子不时见,小人日以多。
已矣奚足叹,曳杖松间坡。
东风细儿三尺箠,日逐群鹅泛溪渚。一朝里正办军程,取鹅拔翎鹅痛鸣。
一鹅取十十取百,东家取尽西家索。明日输官官数亏,探囊出钱贿吏胥。
只见官司造弓矢,年年穷贼贼还起。羽毛异类且不宁,民物况得遂其生。
君不见文王灵囿民同乐,麀鹿白鸟长翯翯。
霞城高,霞城高。城头看霞紫气薄,城下放火红燄交。
黄烟腾腾眯人目,炎风烈烈吹鬓毛。台民急起霞城避,回首闾阎化荒址。
一旦空悲赤壁风,六丁难挽天河水。霞城高,登不休,四望岂独悲吾州。
千岩万壑尽荆棘,置身惟有昆仑丘。物理有穷穷则变,天定胜人人不怨。
舂陵三策无路陈,安得时平话《封禅》。
柳黄鹤袖桃花裙,钗梁砑金光射人。颜如花红语如燕,气态直与春争新。
出门心事多于草,愁满双蛾为花恼。昨夜春风破碧桃,过眼风光二分老。
为谁微步过垂杨,临水插花青鬓光。回头贪看双胡蝶,不意前逢马上郎。
水车山前溪月白,去年曾作寒夜客。主翁团坐竹炉红,老姥烧茶多喜色。
今年又宿邻西家,柴门临水竹交加。眼前风物总如旧,只有疏篱梅未花。
平生到处多清兴,聊对沙鸥发新咏。明年强健又重来,沙鸥笑我胡为哉。
老农呼妇呼孙子,齐上沟车踏河水。浪走源头雪霰飞,天翻脚底风雷起。
飒飒昆明龙蜕骨,宛宛常山蛇顾尾。倏尔盈科叹水哉,激之过颡由人耳。
吼声㶁㶁河伯怒,苗色芃芃田畯喜。阿香滴瓢苦瑟缩,鲛人泣绡无尺咫。
苏枯辛活庄子鲋,腾空如化琴高鲤。东村桔槔不亦劳,西邻辘轳安足拟。
忘机却笑抱瓮夫,巧制端从斲轮氏。天心普顺固无边,人力强为终有已。
欲令田野息愁叹,要在庙堂能燮理。五风十雨岁穰穰,弃置沟车如敝屣。
杨白花,风吹渡江去。舟人为问去何之?不似深宫卧红雾。
宫庭向阳花乱开,只愁五更风雨催。春心已逐东流水,寄谢舟人勿多语。
清宵游桂馆,灯影散红云。手拂芙蓉露,香沾翡翠裙。
薰风萧萧,黄流浑浑。上无舟与梁,下有鼍与鼋。劝公无渡河,骇浪□吐吞。
惜君只欲留,何不听妾言。东趋沧海渚,西极昆仑源。
浩浩无际流,何处招郎魂?公无渡河,为郎载歌。往者已矣来者多,歌兮歌兮奈若何!