敕勒川寒风怒号,白翎点点入黄蒿。烟尘澒洞鹰鹯急,慎勿奋飞伤羽毛。
沙苑菽尽雪霜多,忍冻饥鸣奈尔何!休向城中啄遗粒,冷官门外日张罗。
琼阙峨峨接太清,五云洞口问长生。欲知岭上无穷景,听取樵歌四五声。
大堤人家花绕屋,大堤女儿美如玉。早年不肯习桑麻,日唱花间《大堤曲》。
十五豪家作侍姬,歌声送云双雁飞。春衫遍□红石竹,云鬓斜□黄蔷薇。
舞倦歌阑三十五,赎身再嫁海商妇。海商岁岁入南番,空房夜夜相思苦。
东邻女嫁西邻农,夫耕妇织甘苦同。百年相守无不足,岂识花间《大堤曲》。
松灯明,茅屋小,山妻稚子坐团团,长夜缉麻几至晓。
辛勤岂望卒岁衣,阿翁几番催罢机。输官未足私债急,妾身不掩奚足恤。
念儿辛苦种麻归,依旧悬鹑曝朝日。松灯灭,茅屋闭,麻尽机空得早眠,门外催租吏声厉。
人言从军乐,岂识从军苦。妇女连车归,玉帛不可数。
我行橐屡空,令不违部伍。枕戈夜无眠,悠悠听更鼓。
将军不负腹,所至牛酒丰。民间苦箕敛,兵食常不充。
曾闻古良将,士卒甘苦同。投醪饮河水,千载怀高风。
昔闻横行将,今无深入师。募我备行伍,易若呼小儿。
桓桓貔虎装,介冑光陆离。岂知行路人,深为世道悲。
月落悲笳动,群马萧萧鸣。惊沙寒掠面,急柝催晨征。
中天怒招摇,白光射霓旌。肠断陇头水,乌乌闻哭声。
连年苦东寇,今年困西征。身甘马革裹,命若鸿毛轻。
安得休王师,一言下齐城。归去对邻里,耕田歌太平。