峭寒楼阁,早春帘槛、一树冷烟愁遍。玉容初浣不曾妆,但粉泪、盈盈香溅。
惜花还住,羞花欲去,去住总教花怨。护花双袖惹清霜,怕风妒、花魂成片。
雨深深,秋自老。旧苑新花,莫问愁多少。玉爪侵弦寒料峭。
才奏南音,阵阵惊风搅。
袖红单,屏翠小。剪剪清霜,不许芙蓉好。故国烟芜昏复晓。
尚有青山,强向江城绕。
帘卷晓寒生怕起。一种分鸾,两地黄昏雨。为问海棠开也未。
章台有柳君休系。
春梦惜春春几许。又听离弦,玉柱鸿声细。一缕水沉烟万缕。
画楼十二春风里。
剩紫残红能几许。晓枕惊回,无柰纷纷雨。雨过柳风吹不住。
不吹愁去吹春去。
莫怪东君分别遽。镜懒钗慵,不是留春处。嫩叶渐看成绿雾。
须臾又恐秋霜妒。
频寄锦书鸿不去。怕近黄昏,帘幕深深处。一寸横波愁几许。
啼痕点点成红雨。
倚遍阑干无意绪。闲理馀香,独自谁为语。尽日恹恹如梦里。
斜阳一瞬人千里。
点就迎郎双笑靥。近日人来,真个归期绝。尽日无言心自咽。
春枝洒满寒鹃血。
女伴强来相解说。侬不相思,怎把相思歇。留取罗裙香几摺。
何时教看啼痕叠。
旧柳浓耶,新蒲放也,依然风景吴阊。去年今午,何处把霞觞。
赢得残笺剩管,犹吟泛、几曲回塘。伤心事,飞来双燕,絮语诉斜阳。
石榴花下饮,吊花珠泪,还倚花藏。过一番令节,如度星霜。
向晚竹窗萧瑟,凄凄雨、先试秋凉。难回想,彩丝艾虎,少小事微茫。
水点成冰,离云愁暮,能禁几阵凄风。绮窗吟寂,频倚曲阑东。
梦短宵长难寐,听不了、点滴铜龙。销魂也,梅花憔悴,飞雪断来鸿。
翠帏□乍逗,鸳鸯香冷,两地愁同。况天涯离别,□又匆匆。
争柰多愁多病,无头闷、一夜惺忪。风摇处,兽环双控,银烛影微红。
澹澹离云,凄凄紫陌,香尘飞雪。泪滴鲛绡,愁盈珠勒,一霎成抛撇。
别去叮咛,传来芳信,频寄锦书休绝。倩东风、吹向天涯,悄悄把离愁说。
减去沈腰,霜添潘鬓,怎似前秋离别。镜裹分鸾,灯前瘦影,羞把湘帘揭。
有恨黄昏,无情玉笛,催落江梅寒月。问今宵、多少凄凉,枕棱衾缺。
团扇才收,凉风俄透,粉红零剪。霞卷冰绡,一天寒碧,只有愁相见。
惯愁双黛,也须耐得,多少雨嗟云倦。路茫茫、东篱在何处,罗袜棱棱寻遍。
回头曾念,几番尘梦,目断还教肠断。叶砌层阶,霜欺馀菊,去雁应相怨。
玉漏频传,晶帘时曳,烟结香篝如霰。今宵对、依依明月,此情何限。