三茅观头老梅树,梅边更有长藤古。谁持此画江西来,大瀛海中吕道士。
藤枯一似蛟龙县,梅瘦饱受冰霜缠。柯支不逐浮世换,根柢直与扶桑连。
传闻茅盈亲手植,坐使草木皆成仙。宋朝渡江一百年,世人不到吴山巅。
岂知二物阅兴废,及见渤澥成桑田。战争揖让等黄土,展卷血泪何涟涟。
春山何英英,春江何幽幽。日莫山水间,无以消我忧。
朔风翻铭旌,飞雪惨以稠。伊人不可见,回首心悠悠。
回首心悠悠,载咏商声讴。老竹尚延月,丛兰自作秋。
荒林夜来雨,恻恻令人愁。
席前执经时,贱子始髫龀。忽忽十年间,此意诚缱绻。
春风扫石唫,华月临池宴。相期在岁晚,每别殊思恋。
悽愁隔千古,安得重相见。忧患苦相婴,恐惧负所愿。
恩义曷能忘,怀哉泪如霰。
云林山人穷到骨,手种菘菜连中唐。栽培深丛照云水,撷掇翠甲盈倾筐。
江南仲冬寒气盛,小草无力排风霜。侧闻今岁谷不熟,田里嗟怨吾神伤。
大车运米填旧债,一穗不在农夫仓。农夫辛苦食无粟,艺菜正欲充糇粮。
上天胡为降杀气,造物骄蹇颓其纲。吾君爱民如爱子,忧国感激张平章。
臣愤贪夫满郡邑,臣愿盛世跻虞唐。君不见,豪家大户餍酒肉,暖阁无风咽丝竹。
又不见,饥人破铛夜煮蕨根粥,妻子嗷嗷向天哭。
邓敦好琴如好色,十年买琴不可得。南城县里客携来,百镒兼金君不惜。
竹林踞坐江盈盈,临江三奏龙鱼听。萧森岩壑秋气肃,汹涌天地霜风清。
商声洋洋羽声苦,月堕寒光君罢抚。馀音寄意愁人心,别思苍茫正如许。
为余再控白玉弦,长谣楚语招飞仙。招飞仙,安得见,独立乾坤泪如霰。
吾郡紫玄洞,程生远游遨。别怀不可写,听我哀弦操。
兹山东南胜,秀色凌空高。细路积霜雪,长林带湍涛。
天雷震汹汹,飞瀑鸣滔滔。文豹昼深伏,穷猿夜嗷嘈。
行行发犹咏,陟险无乃劳。昔绕洞空脚,天风入衣袍。
王乔不可见,使我心忉忉。余本尚疏放,夙志思林皋。
何当绝埃壒,高举乘鲸鳌。颉颃飞霞佩,不必烦圭刀。
寒山压楼三日雨,风卷崩云亚高树。山人无事不下楼,空谷寂寥谁与语。
平生故人大冯君,约之不来岁聿莫。岁聿莫,君何之。
侧闻他日抚州去,又恐促驾江东归。梅花千树化为雪,寄赠惟有长相思。
积云起层峦,大雪被长坂。季冬天正寒,年岁忽其晚。
悠悠余梦遥,历历子当返。情亲展良觌,欲语意无限。
空堂耿微灯,古木北风乱。天声耳逶迤,野水激虚涧。
朋知罕相值,况子甚清简。昔也期不来,长谣发深叹。
扬扬水中鳞,渺渺云际雁。明发坐暌离,回首山川远。
嵯嵯麈湖山,飘飘紫薇仙。十年山中鍊形魄,缥缈御气凌苍烟。
采芝朝入虎窟饮,抱月夜就龙宫眠。洞天石扇星斗落,紫凤一举天风旋。
君家正在沧海头,十洲三岛烟雾幽。手持瑶华度海去,白云乱洒扶桑秋。
归来何以为亲寿,蟠木结实行当求。
匡庐鬼神聚,厓壑拥青红。泉泄二仪动,山包数郡雄。
近闻桂道士,高卧白云中。闻道南康好,江城楚国隅。
天皇化作石,彭蠡汇成湖。之子穷幽胜,扁舟逸兴孤。