驿在千峰里,寒宵独此身。古坟时见火,荒壁悄无邻。
月白翻惊鸟,云闲欲就人。只应明日鬓,更与老相亲。
九陌除书出,寻僧问海城。家从中路挈,吏隔数州迎。
夜蚌侵灯影,春禽杂橹声。开图见异迹,思上石桥行。
杏园沈饮散,荣别就佳招。日月相期尽,山川独去遥。
府楼明蜀雪,关碛转胡雕。纵有烟尘动,应随上策销。
在郡多殊称,无人不望回。离城携客去,度岭担猿来。
障写经冬蕊,瓶缄落暑梅。长安有归宅,归见锁青苔。
会面却生疑,居然似梦归。塞深行客少,家远识人稀。
战马分旗牧,惊禽曳箭飞。将军虽异礼,难便脱麻衣。
上马如飞鸟,飘然隔去尘。共看今夜月,独作异乡人。
就养江南熟,移居井赋新。襄阳曾卜隐,应与孟家邻。
欲别不止泪,当杯难强歌。家贫随日长,身病涉寒多。
雨雪迷燕路,田园隔楚波。良时未自致,归去欲如何。
一生虽达理,远别亦相悲。白发无修处,青松有老时。
暮烟传戍起,寒日隔沙垂。若是长安去,何难定后期。
达命何劳问,西游且自期。至公如有日,知我岂无时。
野迥蝉相答,堤长柳对垂。酣歌一举袂,明发不堪思。
四季多花木,穷冬亦不凋。薄冰行处断,残火睡来消。
象版签书帙,蛮藤络酒瓢。公卿有知己,时得一相招。