河水冰消雁北飞,寒衣未足又春衣。
自怜漂荡经年客,送别千回独未归。
闲出东林日影斜,稻苗深浅映袈裟。
船到南湖风浪静,可怜秋水照莲花。
露冕行春向若耶,野人怀惠欲移家。
东风二月淮阴郡,唯见棠梨一树花。
柏偃松
扬子澄江映晚霞,柳条垂岸一千家。
主人留客江边宿,十月繁霜见杏花。
万顷荒林不敢看,买山容足拟求安。
田园失计全芜没,何处春风种蕙兰。
不食黄精不采薇,葛苗为带草为衣。
孤云更入深山去,人绝音书雁自飞。
仙侣招邀自有期,九天升降五云随。
不知辞罢虚皇日,更向人间住几时。
渡水傍山寻石壁,白云飞处洞门开。
仙人来往行无迹,石径春风长绿苔。
白社风霜惊暮年,铜瓶桑落慰秋天。
怜君意厚留新画,不著松枝当酒钱。