杨子澄江映晚霞,柳条垂岸一千家。主人留客江边宿,十月繁霜见杏花。
万顷荒临不敢看,买山容足拟求安。田园失计全芜没,何处春风种蕙兰。
几年乌府内,何处逐凫归。关吏迷骢马,铜章累绣衣。
野亭山草绿,客路柳花飞。况复长安远,音书从此稀。