天上奇花玉色浮,祇留一种在扬州。如今后土无根蒂,蜂蝶纷纷各自愁。
细草幽花二月天,煖风晴日弄春妍。村孤路僻行人少,忽听深林叫杜鹃。
诘曲山蹊穿复斜,溪流浅碧漾寒沙。山村乱后萧条甚,隐约疏林一两家。
木落三湘雨后天,细泉飞瀑挂晴川。疏篁影里箫声过,借问谁家上水船?
独向南庄卧白云,远山点点入帘青。半犁新雨孤村外,始听春禽第一声。
海天无际接扶桑,此地曾经几战场。怨恨不随流水去,空阶夜雨泣寒螀。
侬家生长西湖住,画舫红窗日来去。不识干戈战四夷,良辰歌舞酣朝暮。
越王怀愤攻城来,士卒失守城门开。娇容如花惜不得,一旦零落同蒿莱。
百年气运如过电,头白眼昏那忍见。商山路杳云雾深,桃源不假渔郎便。
钱王宫阙草树荒,景灵台榭风雨凉。孤山梅花幸无恙,父老含悲辞故乡。
生平性放旷,处世常澹然。但恐学未至,读书究其玄。
时经丧乱际,向慕心益坚。仰睇高飞鸿,翱翔入云烟。
云何杂燕雀,下与鸡鹜连。避谤去城市,寻幽适林泉。
枕流夜雨歇,坐石春风颠。徒抱心耿耿,复忧腹便便。
王君我畏友,时寄五色鲜。神鬼泣老笔,风雪走长篇。
文章古所贵,道义今谁传。将谓礼乐盛,遽罹干戈年。
六经既扫地,一物安得全。籍甚右军裔,荣让诸郎先。
依山更带水,问舍仍求田。花下鹿濯濯,云间鹤翩翩。
情怀渺何许,风月浑无边。尊酒何时会,醉赓云锦笺。
杨柳矶,燕子飞,江西倦客江东归。芦芽出水鳜鱼肥,君今归去是耶非?
闻君疾,未相识,漫浪赠言恐无益。新丰斗酒何日逢,人生意气无南北。
喜津津,去宜春,莺花满路娱归人。君不见都门冠盖都忧恼,挂杖故园风日好。
轻云阁雨还晴,苍黄又负端阳节。去年今日,大鄣深处,寸肠千结。
好事无多,良辰难再,犹传遗孽。看连城澒洞,大家愁恼,这光景、何时歇。
因想金陵佳丽,闹秦淮、龙舟称绝。牙樯锦缆,翠冠珠髻,画阑罗列。
回首丘墟,满襟尘土,向人空说。且停杯,容我离骚细读,吊罗江月。