怜君忧思剧,三上白云山。风树吹无尽,鸰原望不还。
堂阶抱古恨,松柏变秋颜。莫以歌终曲,人生涕泪繁。
一杯燕市酒,别尔意难平。嵩岳冥栖客,沅湘游宦情。
南风吹锦旆,遥度竟陵城。吴楚兵初解,邹枚道自行。
如何歌郢曲,秪以触猿声。宣室思才子,能无召贾生。
万峰云木郁苍苍,古垒仍存阅武场。南渡关河双眼尽,中原风物百忧傍。
尚传草莽开黄屋,想见龙蛇绕御床。往事只今俱洒泪,两阶干羽意何长。
闽粤何多难,兴漳师未休。虎豺行白日,天地泣清秋。
欲捣群凶穴,须枭败将头。兵贪法半至,遗恨福宁州。
近爱钱塘孙画师,江山花木乱生姿。正愁京洛风尘急,却耐庞眉歌紫芝。
白日淮阳飞羽书,浪翻鲸骇振江湖。六飞声断天狼穴,七郡功亏铜虎符。
即见县金募丁壮,更闻空国补军输。君王不刓封侯印,秪事江南未献俘。
翩翩黄鹄鸟,顿足珠树林。误入燕雀网,稻梁非宿心。
羽毛日摧颓,逝节已载阴。终焉摩青天,高梧结珍禽。
秋风下木叶,各奏世外音。凡鸟空嘈嘈,角鹰扇祸淫。
玄阴一解散,求友意何深。风翮或相及,无忘寄幽襟。
张翰风流在,南陵溪谷间。一为香案吏,便得敬亭山。
饭饱鲈鱼味,身随鸥鸟班。后期望星汉,知尔御风还。
庞公拟向鹿门隐,元亮翻为孺子谋。千里青山妨墨绶,几年沧海弄渔舟。
堞楼日断风沙暮,省树天回关塞秋。岁晚朝班终解去,偶耕随地得岩丘。
祀典春秋享帝王,汉高俎豆有辉光。皇王帝伯原功德,战伐何如揖让长。