言采蘼芜草,思心倏如摧。不见王孙归,但见章华台。
昆山天下士,抗怀薄秋旻。作诗接元白,开口奔鬼神。
狂来放厥词,妙得造化真。习尚罕时好,结交必古人。
三年策仕版,八口还忧贫。民俗日向浇,真欲回其淳。
尸名况疾恶,所以谗柄新。邹阳固得谴,郑侨终见亲。
迷途堕老洫,谁辨玉与珉。君看裳陵山,万古当嶙峋。
小野堂前菊,相逢满意花。诸君抱冰雪,散地有烟霞。
傍月神犹整,当歌影故斜。异时追此夕,萧瑟向瑶华。
省郎园林秋色深,今日何日此登临。回溪鱼雁各自适,细路藤竹纷交侵。
可怜风草四方动,不废瓶罂终日斟。满插茱萸应佳节,时危岁华容易阴。
黄山奠南服,
凉风动沙碛,朔雁至纷纷。为避阴山雪,翻冲楚泽云。
嗷嗷清作籁,总总字成文。意适稻梁得,心惊弋弹闻。
时悬出塞梦,肯妒下鞲勋。远愧青田鹤,高飞绝世氛。
无数滩皆恶,安恬独此潭。溯流心共澹,汲古味能甘。
永夜鱼龙定,空山鬼魅谈。高秋进萧䬃,行役遍东南。
石川山东晶,童稚只自树。昔探庄老窟,终蹈宣尼矩。
学术通天人,声华照区宇。中年
我眼双枯尽,那堪更哭君。平生犹铁石,灵爽定风云。
葵藿虽同志,凰麟不恋群。吾徒向凋谢,谁黻太平文。
水部青云志,忧君双鬓斑。同时谏羽猎,独尔窜荆蛮。
波撼黄牛峡,天连白虎关。栖迟下客食,直以长瑜还。