华榱曾记孔鸾栖,断梦还来拂旧题。妙悟从谁识无射,赏心空自感雌霓。
干云宝气层霄外,埋玉孤坟落照西。千载相逢定何许,嘐嘐风雨独鸣鸡。
六凿相攘不暂休,超然谁复与天游。醯鸡瓮里自歌舞,野马窗间空赘疣。
妙境果从拈处得,生涯须向个中求。逢场作戏由来事,可笑区区问髑髅。
王门平昔早相求,几向樗亭得趣幽。从别风光应似旧,每怀胜丽只搔头。
麈毛抗论倾终日,玉指挼花泛晚秋。老尽邹阳还忆否,密移空自感藏舟。
病馀憔悴拊空尊,子细思量意却昏。便觉阳和振枯槁,不须方士致幽魂。
曾记终南雪里山,玉峰琼岫耸巑岏。风流转入丹青手,画作江城六月寒。
去陇回冈翼两傍,旧缘来继鹤林香。随时解致留客雨,涉世圆能出定光。
运用投机疑有象,纵横垂手固无方。倦游累接通宵语,时觉杨枝洒面凉。
草草声名等漏卮,相逢佳处暂舒眉。我方击节聊乘兴,君可忘忧莫见疑。
东坡流落坐多言,我欲无言亦未全。好辨悬知非获己,力行到底信为贤。
抱琴有味无彭泽,沽酒何妨问玉川。只拟饮呼出门去,强麋置网岂当然。
兼材莫作尹翁归,自鬻崎岖不畏非。妄役土龙宁得雨,可堪刍狗强蒙衣。
移文不报如沉井,行路皆疑镇掩扉。早悟垂头供立仗,好随四牡去騑騑。
小山相对数椽地,乐与心期境自多。有酒未妨同客醉,无情到了任君魔。
采薇行歌亦劳矣,饮水曲肱还会么。只恐时来把不住,更看究竟事如何。