猗猗谷中兰,青青饱香露。
为语樵牧儿,莫采出山去。
妸娜绿杨阴,深於夏屋深。
居来身自在,胜与俗浮沉。
坐暑堪忘箑,乘风或散襟。
清閒消不尽,乞与野莺吟。
客枕正无憀,寒鸡鸣夜半。
开门望天末,月沉星烂烂。
商飙何厉疾,群籁尽嚣嚣。
回穴生崖谷,淜滂度泬寥。
恍疑沙漠战,误听浙江潮。
遮莫频相聒,羁魂易得消。
展开阅读全文
高木引修藤,藤束树身死。
慎莫进小人,终当负君子。
君子思报德,小人易忘恩。
所与苟非类,反为祸之元。
诚能远小人,终身乃无患,
世莫轻斯言,亦足以为谏。
空中窴至理,彼我两俱忘。
自有心如铁,宁嫌鬓似霜。
清泉随涧远,古屋入云长。
此是吾安处,陶然乐未央。
展开阅读全文
山房夜坐无众喧,隐几而卧方澹然。
忽梦有人来我前,从容为我挥五弦。
琴声一一皆清圆,如听广乐於钧天。
曲终倏尔升云軿,亦有笙鹤相后先。
未知重会在何年,临风别恨空绵绵。
觉来竟亦何有焉,唯闻漏鼓声咽咽。
因识死生同寤寐,荣枯得失皆无意。
闰岁两番春,流光故逼人。
月筩将谢丑,斗柄倏旋寅。
玉作梅容润,金归柳眼新。
物情虽万变,变莫变吾真。
展开阅读全文
尝闻有灵鸟,其名为凤凰。
九苞信嘉瑞,五色成文章。
其宿必丹穴,其鸣在朝阳。
有德斯出现,德衰还伏藏。
始至於少皞,再巢於陶唐。
舜恩被动植,闻韶复翱翔。
闵其出非时,见歌於楚狂。
仲尼叹不至,是亦为世伤。
荡荡二千龄,孰能致斯祥。
当今迈三五,君明臣且良。
其或一来仪,足以慰万方。
凤兮傥不来,吾泪徒滂滂。
玉瀣乘旒晚,天浆满珞秋。
孟佗消不得,压取换凉州。