雨雪不顺时,阴阳失明晦。麦根半成土,农夫泣相对。
我公诚诉天,天地忽已泰。长飙卷白云,散落群峰外。
拂砌花影明,交宫鹤翎碎。宿鸟晨不飞,犹疑月光在。
碧树香尽发,蠹虫声渐退。有客怀兔园,吟诗绕城内。
月堕沧浪西,门开树无影。此时归梦阑,立在梧桐井。
行人卜去期,白发根已出。执君青松枝,空数别来日。
心如七夕女,生死难再匹。且愿车声迫,莫使马行疾。
巫山千丈高,亦恐梦相失。
游人未入门,花影出门前。将军来此住,十里无荒田。
晓祭瑶斋夜扣钟,鳌头风起浪重重。人间直有仙桃种,
海上应无肉马踪。赤水梦沈迷象罔,翠华恩断泣芙蓉。
不知皇帝三宫驻,始向人间著衮龙。
蛱蝶空中飞,夭桃庭中春。见他夫妇好,有女初嫁人。
郎有蘼芜心,妾有芙蓉质。不辞嫁与郎,筑城无休日。
呜呜啄人鸦,轧轧上城车。力尽土不尽,得归亦无家。
筑人非筑城,围秦岂围我。不知城上土,化作宫中火。