雨馀空翠转霏霏,杜若洲边小艇归。又为故人临野閤,江云日暮湿秋衣。
娟娟翠袖倚清空,解把并刀剪雪风。一段寒香吹不尽,西泠残月角声中。
江上群山翠作堆,人家门槛对江开。小楼应有凭阑者,天远归帆似不来。
莫信陈王赋《洛神》,凌波那得更生尘。水香露影空清处,留得当年解佩人。
蓝田水曲青玉立,雨过秋光满林湿。故人结屋傍幽崖,静爱石窗晴翠入。
谁家林麓近溪湾,高树扶疏出石间。落叶尽随溪雨去,只留秋色满空山。
匆匆归去缘何事,要看扬州芍药花。定有金盘承绛露,送他梁苑故人家。
岁晚良人去未归,堂前有客著新衣。此身只为韩冯死,化作鸳鸯海上飞。
五月风生水殿凉,绿杨深处奏莺簧。佳人偏爱临池坐,欲与荷花斗晚妆。
用世已无伎,高人方据梧。词林忝供奉,客舍候徵呼。
拓落需微禄,骞腾失壮图。为文下枚孺,力穑后孙愉。
春草生湖曲,暮云飞屋隅。论交尊有蚁,忆别履非凫。
拟汎鸱夷舸,重游泰伯都。山泉