渔歌听尽欲狂吟,一径人家柳影深。
天意似嫌花信早,东风吹雨又成阴。
凤城花气浥旌旗,又见春风上马时。
不是灞桥难话别,垂杨空折去年技。
新绿又成阴,归期直到今。
人行芳草远,犬吠落花深。
野店春寒雨,江城橘树林。
无情名利事,休系一生心。
送君千里去,又见落花飞。
水国今宵别,天涯隔岁归。
岸多春树密,滩小夕阳微。
后夜扁舟月,应逢宿鸟稀。
展开阅读全文
先生读书不下堂,堂上有客语浪浪。
弟子出观如堵墙,怪君眉彩生光芒。
北都晁夫子,一别久相望。
君来道信问,使我开肺肠。
三日不改服,犹觉芝兰香。
平生寡投分,一笑且云乐。
殷勤发黄卷,钝吻悭应酢。
大杵撞哑钟,已厌音响恶。
更惭河伯观,未易穷海若。
索寞岁华晚,飕飕黄叶秋。
归心剧流水,忽忽不可留。
固知此鲈鲸,肯托寻常沟。
直须见老聃,可化南荣俦。
海州岁有冲天鹄,卵如萍实光琢玉,
蜀鸡眇然何敢伏。羽成不须求日浴,
一举将惊万人目。
一身唯在道,清苦独知君。
世路终成别,山光不共分。
晚天寒欲雨,春树夜生云。
此去他乡寺,猿声各自闻。
风光苦变迁,客里对残年。
别我此时路,问乡何处船。
断云连雨雪,落日远人烟。
又向龙湫畔,开扉近瀑泉。
西风忽别离,满袖百篇诗。
取已尚如此,问人应可知。
山寒城角远,地阔海帆迟。
料想回车日,相看是岁期。
阖门烟霭外,地阔水城高。
蜃气蒸吟鬓,霜风入緼袍。
娄程秋岸雨,一饭野船蒿。
若问当时事,人夸有二豪。
无心学隐沦,此去向吴津。
千古是非地,一灯烟雨村。
烽尘连楚戍,榆柳隔淮春。
别后新吟句,何人可共论。