溪山怀古,纵天藻留香,风景非故。三岁不曾来,望楞伽禅心早悟。
繁华犹记,有丽制玉梅吟谱。回顾,叹旧家已半尘土。
湖亭尚馀废垒,对东风兴亡怕诉。澹月长桥,冷落楼船箫鼓。
绿水丛祠,白蘋荒渚,小红何处。杯且举,轻舟载恨良苦。
翠叶金丸,故山嘉果,艳说洞庭。恰朱橙新荐,黄柑罢贡,同登樽俎,纤手香凝。
试摘霜枝三百颗,怕尝尽酸甜难解酲。还堪笑,笑吾家正少,千树江陵。
逾淮又愁化枳,自惜市隐吴城。况越州秋税,未除臣籍。
东坡楚颂,孰建孤亭。雪后园林风色恶,甚玉几华筵寒旧盟。
重相问,问白头对弈,此局谁赢。
暖雪烘晴,浓香送晚,横斜十万如海。试行光福山中,小立圣恩寺外。
都无隙地,有一片红霞遥盖。但徙倚六角荒亭,细识绛仙丰采。
宸翰泐旧题尚在,骚客去瘦吟难再。甚时灯火河桥,又值素苞破蕾。
南枝虽然,怕老至芳华先改。待醉谱白石新声,月夕玉人齐拜。
嫣红姹紫,装缀浓韶千顷。正残雪西风门巷,幻出蓉城。
坐倚薰笼,紫皇连夜展霓旌。不须重借,开元旧鼓,催动芳盟。
埽径对花,妍姿雅态,回念神京。看温室玻璃日射,春遍蓬瀛。
指点幽丛,霎时开谢感难平。微吟闲醉,碧云天暮,四序都更。
旌旗严阵,楼船飞渡,平生万战争先。南国罢兵,东藩卸甲,知君破虏多年。
云气暗撄川,看将星夕陨,烽靖甘泉。斗大沧溟,挂弓鳌阙报淩烟。
高名父老犹传,有新书纪实,谈笑安边。筤筅健儿,钩镰妙手,如今胜算难全。
霜骑走朱鸢,问广宁直北,谁换星躔。空念梅林,绣衣横海拜婵娟。
背西风行吟低首,一枝懒插乌纱。笑惊霜蓬鬓,对佳节惜年涯。
昼静铢衣娇舞,更招携仙凤,乱落晴霞。寄相思杜曲,客子独伤高,忍再问两京好花。
鸣笳,海上浮槎,天不管野人家。但东篱雨足,南窗月满,时放灵芽。
晚来葛巾重岸,话陶令记元嘉。尽销凝殿秋情味,卧龙坊畔,今日杯酒谁赊,珍重年华。
芸叶留香,故家天水都杳,蠹笺犹有长恩保。新绿洒廉纤,雨脚晚凉添,湿压重檐,可道江湖人老。
三径延芳,来携孟蘋花寒沼,谁识词仙幽抱。避影繁华伴吟啸。
归家好,弁峰翠色迎君笑。
京国狂踪,家山香屑,倦游凄绝骚魂。乱峰如睡,彤云做冷,料无妙计回春。
来来欢意少,但低手茅檐病呻。乱鸦催晚,荒鸡报午,留认幻中身。
嗟素发黄门伤逝客,抱晓楼孤影,欹枕沾巾。五更钟鼓,千花世界,早知悟彻尘根。
水天挥麈话,待重述中吴纪闻。故人无恙,高歌小海追梦痕。
四面尽环山,下有神仙宅。只恐落花多,阻了探春屐。
中水倦游归,犹抱登临癖。安得素心人,来此同晨夕。
突兀耸晴空,留此真山面。不是望匡庐,隐约云中辨。
一片出天机,平淡皆烹炼。造化入炉锤,腕底风花变。