西风不落,薄衾孤枕,记起花时些个。宿愁新恨两关心,说道理、分疏不可。
别愁如絮,佳期何在,古屋萧萧灯火。打窗风雨又何消,梦未就、依前惊破。
长记十年前,彼此玉颜云发。尊酒几番相对,乐春花秋月。
而今各自困飘零,憔悴几年别。说著大家烦恼,且大家休说。
风扫长林雪压枝。纷纷冻鹊傍帘飞。一尊聊作破寒威。
春意正愁梅漏泄,客情尤怕病禁持。曲阑干外日初迟。
纤指捧玻璃。莫惜重持。自离阆苑失回期。门掩东风桃著子,帘影迟迟。
楼上正横篦。荷气沾衣。谁将名玉碾花枝。不比寻常红与紫,取次芳菲。
□□矣,余为之辍笔。昨夜酒醒,卧不能稳,试作卜算子以寄之
渡口看潮生,水满蒹葭浦。长记扁舟载月明,深入红云去。
荷尽覆平池,忘了归来路。谁信南楼百尺高,不见如莲步。
云护柔条雪压枝。斜风吹绛蜡,点胭脂。蔷薇柔水麝分脐。园林晚,脉脉带斜晖。
深阁绣帘低。宝奁匀泪粉,晚妆迟。一枝屏外对依依。清宵永,谁伴破寒卮。
潦倒瞿昙饶口悄。拈花冤道头陀笑。鸡足山中眠未觉。谁知道。至今功业犹分剖。
唇口周遮何日了。禅床四面藤萝绕。有个路头君试讨。梅花老。南园蝴蝶飞芳草。
高绊袈裟挑纸帔。一杯茶罢成行计。路入庐山风细细。轻弹指。百千三昧俱游戏。
法椅何曾烧两臂。谁知纸上无穷意。欲识普贤真实际。齁齁地。小炉雪夜和衣睡。
十年禅榻畔,风雨扬茶烟。跳丸日月,未甘白发困尧天。江左风流才子,要伴江湖张翰,同泛洛阳船。酌酒情无尽,海燕绕船竿。
逼人来,功业事,不教闲。男儿三十,定当谈笑在堂间。老子婆娑贫态,闭户长须赤脚,他日要分残。禹浪桃花影,归棹正轻安。
拂墙花影飘红。微月辨帘栊。香风满袖,金莲印步,狭径迎逢。
笑靥乍开还敛翠,正花时、却恁西东。别房初睡,斜门未锁,且更从容。