句曲千峰暮,归人向远烟。风摇近水叶,云护欲晴天。夕照留山馆,秋光落草田。征途傍斜日,一骑独翩翩。
十五小家女,双鬟人不如。蛾眉暂一见,可直千金馀。自从得向蓬莱里,出入金舆乘玉趾。梧桐树上春鸦鸣,晓伴君王犹未起。莫道君恩长不休,婕妤团扇苦悲秋。君看魏帝邺都里,惟有铜台漳水流。
花间昔日黄鹂啭,妾向青楼已生怨。花落黄鹂不复来,妾老君心亦应变。君心比妾心,妾意旧来深。一别十年无尺素,归时莫赠路傍金。
祈门官罢后,负笈向桃源。万卷长开帙,千峰不闭门。绿杨垂野渡,黄鸟傍山村。念尔能高枕,丹墀会一论。
为郎复典郡,锦帐映朱轮。露冕随龙节,停桡得水人。早霜芦叶变,寒雨石榴新。莫怪谙风土,三年作逐臣。
君罢江西日,家贫为一官。还归五陵去,只向远峰看。暮色催人别,秋风待雨寒。遥知到三径,唯有菊花残。
艰难只用武,归向浙河东。松雪千山暮,林泉一水通。乡心缘绿草,野思看青枫。春日偏相忆,裁书寄剡中。
水流过海稀,尔去换春衣。泪向槟榔尽,身随鸿雁归。草思晴后发,花怨雨中飞。想到金陵渚,酣歌对落晖。
久作涔阳令,丹墀忽再还。凄凉辞泽国,离乱到乡山。北固滩声满,南徐草色闲。知心从此别,相忆鬓毛斑。
惆怅遥江路,萧条落日过。蝉鸣独树急,鸦向古城多。转曲随青嶂,因高见白波。潘生秋径草,严子意如何。