羁怀病思不禁秋,又报西风大火流。
梧叶未凋高树翠,薇花不厌小山幽。
燕鸿来往书生老,禾黍高低故国愁。
志士悲秋宁复尔,楼头罇酒漫销忧。
太中之后建隆前,鱼烂瓜分且百年。
地辟天开崇帝学,河辉斗灿动星躔。
千龄必反人弘道,一念潜通圣即天。
叹息斯文今有幸,昭昭奎运岂徒然。
精一危微尚赘辞,只须三语好为之。
风清月白此良夜,雪暗云昏彼一时。
玉斧照廊开嗣圣,金縢纳岫付宫姬。
思成门外荒荆棘,惆怅何人失令规。
浮浮短艇水风微,一枕清溪绕曲崎。
篷底鎔金斜日碎,天边散绮暮霞尺。
霜凝水落黄泥坂,月小山高赤壁矶。
等是初冬一风景,感今怀昔自歔欷。
流年何必共君参,九琐青山老一庵。
试检乐天诗集看,明年半百又加三。
荒塘水竭只蹄涔,双鹤翩然吸午阴。
此纵有鱼应渴死,不濡其咮漫窥临。
病鸱尚畏泥坑辱,宿鸟常虞矰缴侵。
何似舂锄甘寂寞,一滩藻荇立清深。
谁伴幽人饱岁寒,霜葩雪干翠琅玕。
眼前交道如渠少,好作长年耐久看。
虎鞯尚落诸贤后,雁塔谁知几榜前。
儘向心田宽地步,却将官职信天缘。
难忘旧日钟山阁,易趁东风上水船。
王谢诸人英烈在,问今何策可筹边。
掉头不肯住清都,勇趁秋风乞左符。
大论峥嵘耸廊庙,雅怀磊落胜江湖。
丹心岂不恋明主,清节还能立懦夫。
正是商山访鸿鹄,归来羽翼莫踟蹰。
白发苍颜老弟兄,累年隔阔话情亲。
杭京一访且千里,盘祖诸孙才九人。
扫榻少留深雨夜,着鞭又趁早霜晨。
曾门有衍诗书泽,为计维垣蜜印新。