华发青衫寂寞官,泮芹香煖客毡寒。仙源久忆胡麻饭,书馆羞餐苜蓿盘。
洞里碧桃春自醉,楼前明月夜谁看。好风若有西来便,愿写相思寄彩鸾。
林下黄茅屋数椽,门前流水一渔船。酒怀近日频中圣,诗骨何时可换仙。
生计喜添供鹤料,閒身幸结住山缘。客来不话功名事,且诵庄生第一篇。
见说西湖多胜事,六桥景物似当年。风前杨柳株株活,雪后梅花树树鲜。
隔岸飞帘人卖酒,临堤挝鼓客游船。几时遂我穷行乐,载道烟尘祗自怜。
钓台耸插大江头,台下悠悠水自流。交友端居尊黼服,先生高尚只羊裘。
空山落日哀猿啸,断岸西风古木稠。极目登楼频怅望,白云飞尽碧天秋。
日光红处是天台,万壑千峰紫翠开。沧海波涛时汹涌,琼楼石室自崔嵬。
丹邱霞酒凭谁遣,绿水胡麻安再来。东望长歌搔短发,秋风满抱一登台。
地僻柴门少客过,寂寥生计柰愁何。秋来得雨凉偏早,病起缘诗瘦更多。
鹤立露枝黄堕叶,鸥飞烟渚翠翻荷。几回梦入江湖棹,笑看云山卧绿蓑。
溪南连日雨昏昏,客况难禁不出门。山岳阴风灵气伏,江湖秋水怒涛奔。
乘槎久待无边使,忧国徒怀奉至尊。自起高歌看宝剑,大哉吾道许谁论。
谋生自叹一何愚,弹铗高歌志强舒。江海故人杨得意,风尘多病马相如。
买山何处堪归隐,为客经年废读书。溪上晓晴新雨后,且须沽酒慰踌蹰。
石田级级黍离离,野外招提野趣宜。山色万重青有待,槿花一树白无私。
得时豪杰誇身健,老去飘零仗佛慈。课罢出郊时极目,不堪人事苦吟诗。
今年春日殊无赖,不逐黄衫作伴游。学道十年心似醉,怀人一别岁如流。
残山剩水尘凡隔,瘴雨蛮烟日夜浮。战伐即今怜壮士,功成谁拟觅封侯。