谢公既经世,永怀东西岩。翠袖乱春光,轻云点风鬟。
我得秋风暇,鲈鱼一杯酒。佳人发浩歌,此乐当不朽。
去年哦新诗,小山黄菊中。年年说秋思,远目惊高鸿。
韪哉生处乐,陵谷异风俗。南枝吾永安,笑抚西嵓绿。
东风初度野梅黄,醉我东山云雾窗。只今相逢暮春月,夜床风雨翻寒江。
人生离合几春事,霜雪行㑴青鬓双。大梁一官且归去,酒肠云梦吞千缸。
一段江山秀气,风流故国王孙。三年不惯冰天雪,白璧借春温。
宦路常难聚首,别期先已销魂。与君两鬓犹青在,梅竹老夷门。
一山星月,长生殿里,端正人微笑。风枝玉骨,冰丸红雾,长安初到。
小部清新,上尊甘冷,风流天宝。自蓬山仙去,人间月晓,遗芳满、汉宫草。
闻道云窗玉指,化奇苞、天容纤妙。香通鼻观,春浮手藉,教人梦好。
青琐窥韩,紫囊赌谢,属狂年少。但闲窗酒病,东风晓枕,个中时要。
老境骎骎,归梦绕、白云茅屋。何处有、可人襟韵,慰子心目。
犹喜平生佳友戚,一杯情话开幽独。爱夜阑、山月洗京尘,颓山玉。
天香近,清班肃。公衮裔,千钟禄。笑年来游戏,寄身糟曲。
富贵寻人知不免,家园清夏聊休沐。向暮凉、风簟炯茶烟,眠修竹。
东风岁月似斜川。萧散心情愧昔贤。人向道山群玉去,眼横春水瘦梅边。
但知有酒能无事,便是新年胜故年。明日相寻有佳处,野云堆外淡江天。
倦游老眼,看黄尘堆里,风波千尺。雕浦归心唯自许,明秀高峰相识。谁谓峰前,岁寒时节,忽遇知音客。紫芝仙骨,笑谈犹带山色。君有河水洋洋,野梅高竹,我住涟漪宅。镜里流年春梦过,只有闲身难得。挥扫龙蛇,招呼风月,且尽杯中物。他年林下,会须千里相觅。