五湖僧独往,此去与谁期。兴远常怜鹤,禅馀肯废诗。
望云回寺晚,为讲到城迟。还想安居日,应当后夏时。
坐将文教镇藩维,花满东南圣主知。公务肯容私暂入,
丰年长与德相随。无贤不是朱门客,有子皆如玉树枝。
自爱此身居乐土,咏歌林下日忘疲。
青冥路口绝人行,独与僧期上赤城。树列烟岚春更好,
溪藏冰雪夜偏明。空山雉雊禾苗短,野馆风来竹气清。
若过石桥看瀑布,不妨高处便题名。
孤亭临绝岸,猿鸟识幽蹊。花落曾谁到,诗成独未题。
潮痕经雨在,石笋与杉齐。谢守便登陟,秋来屐齿低。
西入山门十里程,粉墙书字甚分明。萧帝坏陵深虎迹,
广师遗院闭松声。长廊画剥僧形影,石壁尘昏客姓名。
何必更将空色遣,眼前人事是浮生。
白头为郡清秋别,山水南行岂觉赊。楚老只应思入境,
吴儿从此去移家。馆依高岭分樟叶,路出重江见苇花。
务退唯当吟咏苦,留心曾不在生涯。
轩车此去也逢时,地近湘南颇入诗。一月计程那是远,
中年出守未为迟。水边花气熏章服,岭上岚光照画旗。
想得化行风土变,州人应为立生祠。
江南才子日纷纷,少有篇章得似君。清话未同山寺宿,
离歌已向客亭闻。梅天马上愁黄鸟,泽国帆前见白云。
通籍名高年又少,回头应笑晚从军。
丹顶分明音响别,况闻来处隔云涛。情悬碧落飞何晚,
立近清池意自高。向夜双栖惊玉漏,临轩对舞拂朱袍。
仙郎为尔开笼早,莫虑回翔损羽毛。
麦风吹雨正徘徊,忽报书从郡阁来。道薄谬应宗伯选,
诗成徒费谢公才。九霄示路空知感,十上惊魂尚未回。
胜寄幸容溪馆宿,龙钟惭见妓筵开。倘期霁后陪新兴,
一滴还须当一杯。