岩花月彩浮,井桐露珠滴。
悲秋适有念,拥琴坐西壁。
古音拂朱弦,一倡千虑涤。
无云山雨飞,松风寒淅沥。
鱼龙尽出听,万籁天地寂。
美人娟娟隔秋水,寂寞江天云雾里。
中间消息两茫然,咫尺应须论万里。
多病马卿无日起,青眼高歌望吾子。
安得送我置汝傍,揽环结佩相终始。
著雨林花暗,敲风槛竹幽。
翠屏疏得梦,红叶忽惊秋。
宴宇新成苦未嘉,忽膺朝委易军牙。
张侯暂喜留欢客,开槛凭谁种好花。
北沼不难平钓岸,西峰犹欠入窗纱。
后贤政敏多余暇,高会何妨月影斜。
展开阅读全文
南山白额虎,暴戾日以滋。
纳诸罟擭中,食肉寝其皮。
文狸外柔顺,玉面而丰肌。
与世了无忤,奚亦遭危机。
得非风味殊,尊俎之所宜。
焚山猎兽者,是以罗致之。
主翁厌肥甘,鼎食嗤群儿。
殷勤筑糟丘,遣送持酒卮。
于时腊将残,雪花一尺围。
玉楼寒起粟,墨突晨未炊。
得酒且大嚼,勿令儿辈知。
雨洗山容静,江流塞水通。
征涂万烟树,行色一秋蓬。
黯澹平郊雾,清徐邃谷风。
直须歌缓缓,莫作去匆匆。
江南淡荡烟波暖,蒲萄渌涨春江满。
日暮汀洲採白苹,芹芽出水兰心短。
美人去矣隔湘江,谁其赠我明月璫。
秋鸿社燕几时休,万里无家天尽头。
青蒻绿蓑今已办,江湖归去老渔舟。
湖海三十载,穷观未见书。
文章耻沿袭,体制薄浮虚。
老去情怀恶,生平习气除。
交亲应笑我,术业废三余。
休将龟筴问穷通,往事邯郸午枕中。
南郭吹竽羞滥食,北山运畚笑愚公。
酒边赖有赓酬在,客里还欣臭味同。
得句不妨频寄我,从今莫效马牛风。