兄弟将知大自强,南山雾裹晦文章。
睡轻可忍风敲竹,语妙何妨石作肠。
碧瓦朱甍占肃爽,紫兰红叶共凄凉。
渔舟去后天将夕,月入波心碎夜光。
南浦东冈二月时,迸流穿树堕花随。
春风掩映千门柳,多少长条拂地垂。
海涌银为郭,吴疆与越连。
有山来枕上,无酒到愁边。
烈烈寒风起,悠悠落日悬。
孤舟未得济,少驻祖生鞭。
渡口水流急,凭栏凝睇劳。
远山枫外淡,矮竹苣边高。
古来丛青蔼,鳊鱼噀白涛。
幽闲无个事,痛饮读离骚。
石路无尘竹径开,幽园寻胜独登台。
桥边野水通渔路,城上秋山入酒杯。
紫闼青云俱未遂,红颜白发递相催。
悠悠兰渚动归思,归思临高不易裁。
上得孤城向晚春,其如衰病只伤神。
鼠肝虫臂窥前辈,虹旆星车委后尘。
两鬓已霜难讳老,一机何处定非真。
愁来只有贤从事,千里相逢如故人。
强半年光属苦辛,生涯如在旧山贫。
江南江北闲为客,人去人来恨转新。
节裹且追千载事,胸中别作一家春。
明年此会知谁健,不问苍生问鬼神。
散拙亦自遂,谁能泪堕巾。
诗成聊疥壁,道在不嫌贫。
老矣曾荣望,颓然只任真。
拂衣从此去,四海作闲人。
争渡行人簇晚沙,归舟天际暮云遮。
波生野水雁初下,竹映寒原日已斜。
剩欲出门追笑语,可堪垂白各天涯。
知公颇有奇章病,戏墨贻嘲栖暝鸦。
湖上山林画不如,眼明喜见晓光舒。
等闲稚子来横钓,一度抬竿一个鱼。