金山东畔阴山西,千岩万壑横深溪。溪边乱石当道卧,古今不许通轮蹄。
前年军兴二太子,修道架桥彻溪水。今年吾道欲西行,车马喧阗复经此。
银山铁壁千万重,争头竞角誇清雄。日出下观沧海近,月明上与天河通。
参天松如笔管直,森森动有百馀尺。万株相倚郁苍苍,一鸟不鸣空寂寂。
羊肠孟门压太行,比斯大略犹寻常。双车上下苦敦攧,百骑前后多惊惶。
天海□在山头上,百里镜空含万象。悬车束马西下山,四十八桥低万丈。
河南海北山无穷,千变万化规模同。未若兹山太奇绝,磊落峭拔加神功。
我来时当八九月,半山已上皆为雪。山前草木暖如春,山后衣衾冷如铁。
杖藜欲访山中客,空山沈沈澹无色。夜来飞雪满岩阿,今日山光映天白。
天高日下松风清,神游八极腾虚明。欲写山家本来面,道人活计无能名。
落魄闲人本姓丘。住山东、东路登州。自少年、割断攀缘网,从师父西游。
兀兀腾腾不系留。似长江、一叶孤舟。任红尘、白日忙如火,但云漾无忧。
月下方堪把笛吹,一声响亮震华夷。惊起东方玉童子,倒骑白鹿如星驰。
剑树刀山雪刃横。千磨百拷死还生。哀声流血苦难登。
针刺著身犹害痛,钢铓刳性莫非疼。如何淫放不修行。
深溪古岸,到秋来、莎密茸茸无极。楝择修纤归洞府,虚落晴天吹炙。两束丝乾,千条绳就,不假良工织。闲轩亲自,结成渔父装饰。时伴樵牧嬉游,青山绿水,带雨和烟适。妙绝珍幽径晚,披雪冲开芦荻。我本忘名,人皆易号,唤作蓑衣客。佗年功满,化云天上无迹。
坚牢基址,清闲门户,生涯不比尘缘。幽旷大山,通明上士,逶迤仿效神仙。勤动向岩前。缓植桂栽松,药圃芝田。万仞高峰下,伴龟鹤,度流年。吾常志僻心颠。爱箪瓢淡溥,词翰嘲掀。幽洞小溪,开怀取兴,时成短句长篇。驰马胜花笺。任奋笔狂吟,走雾飞烟。放荡如如性。混终日,恣乾乾。
神仙风范,长生门户,从来道德为基。馀外万般,留心一念,颠狂造作皆非。真教示开迷。自上古轩辕,龙驾齐飞。代代相传授,至今日,尽归依。虚无千圣同规。盖摧残嗜欲,剖判天机。贪利喻信雠,观身似梦,婪耽不整容仪。恬素返希夷,任垢面蓬头,纸袄麻衣。行满都抛却,泛寥廓,步云霓。
叹灵源旷代,本无极,信优游。自朴散形生,销磨混沌,落入行囚。**四方宛转,向迷津、大海苦淹留。法界群情扰扰,梦魂千古悠悠。沦流。贩骨如山,知何日,是程头。好锻炼真空,三光慧照万劫云收。终须舍身┾命,更惜头护面同时休。裂碎中间一点,便超得岸神舟。
浮名浮利。叹今古、悠悠颠倒人泥。茫茫宇宙,多少含灵愚智。尽劳生、终日贪图,竞抵死、奔波沉滞。观乌兔,嗟身世。百年寿,一春寐。虚费。争如满酌,流霞送醉。助四大聊壮神气。辨万化休论富贵。时时访,出谷道人游戏。戏效猖狂、物外高吟。庆滑辣、杯中美味。开怀抱,忘愁系。解其忿,挫其锐。遥致。青松皓鹤,绵绵度岁。