独坐向南溪。一事无能百不知。所爱冥冥烟雨后,东西。
云绽峨峨列翠微。
苍骨太虚齐。冉冉寒光映日飞。何事中心看不足,忘归。
似有膏肓病著肌。
屈指追思前世,低头省悟令望。今生若不做修行。
又与轮回作争。
幸遇直常要妙,点头莫故昏蒙。便挥宝剑杀三朋。
諕得龟蛇火遁。
一片顽心要似飞。引入千古不思归。幸遇明师因晓了,肯教熟境再相随。
你来时,我却西。我今省悟即从伊。万劫轮回皆为汝,百般魔障更因谁。
一种灵苗体性殊。待秋风、冷透根株。散化开、百亿黄金嫩,照天地清虚。
九日持来满座隅。坐中观、眼界如如。类长生、久视无凋谢,称作伴间居。
一从东别长安道。西住磻溪庙,渐扣南山名迹杳。
洪沟冷淡,土龛潇洒,北府何曾到。
夜深陌上行人悄。独听岩前子规叫。切切松梢啼到晓。
声声相劝,不如归去,争奈功夫少。
孤城寒角韵悠扬。风送入斜阳。池塘菡萏无色,兰畹有馀香。
秋日短,暮天长。月华昌。空空寂照,荡荡虚心,一片清凉。
晔晔重阳,秀气飘飘,廓周大千。正故庵交会,宾朋浩浩,青霄依约,鸿雁翩翩。
是处登高,衔杯逸兴,放旷犹如陆地仙。朝真会,赞金风淡荡,玉露新鲜。
黄花嫩蕊堪怜。散袅袅、清香满坐传。使众人得味,皆明至道,群莺无语,独王秋天。
艳杏妖桃,繁华春景、莫与迎霜敢斗坚。乘佳趣,对芳丛烂饮,一醉千年。
智慧男儿,速悟尘劳,勿将性疲。但此身彼物,皆名幼化,多虚少实,不可追随。
万种缠绵,千般汨没,荏苒光阴老却伊。争如向,太玄真教法,讨论希夷。
乾坤荡荡无依。似一片、闲云出世奇。悟性宗合道,恩山易挫,神舟得岸,苦海难迷。
行满功成,仙游羽化,物外何如土底归。无佗事,要升天入地,俱在心为。
神仙缥缈太虚私。世俗无由得见之。幸遇门庭开教化,临逢斋醮莫推辞。
担家造孽常终日,作福治心只暂时。更到时来心不谨,终身何以报恩慈。
一方胜景满川稀。水竹弯环四面围。簇槛名花红冉冉,当门幽桧绿依依。
争歌稚子春风舞,斗巧灵禽晓树啼。社内人家三十户,崇真修道压磻溪。