烧痕野草,瞥影边鸿,如矢岁华催换了。渡江春色,但有冰梅数枝早。
淞滨道。明灯闪闪,官柳萧萧,连骑俊游今渐少。绣幕休垂,放入寒光见怀抱。
庾园悄。飞絮乍萦画檐,解冻尚迟芳沼。翻恐回风向人,鬓丝吹老。
兽香袅。花外信息愈疏,天涯梦程难到。几处金盘燕簇,醉吟昏晓。
陈迹渺江浒,六代帝王居。浮沤吹雨,泊舟河畔觅珍珠。
椒殿春移莲步,狎客狂吟琼树,长夜醉中徂。谁遣韩擒虎,一战沼东吴。
访红罗,歌白苎,蓦回车。埭鸡催曙,千年沈睡破华胥。
依旧龙蟠虎踞,重见云连星聚,弹指辟榛芜。翘首扶摇路,旌旆荡阳乌。
地月疑霜簟枕秋。梦回酒醒却扶头。西风琼苑啼床蟀,残照银荷泣箭虬。
相望盈盈水,十里珠帘夜不钩。
渔父返,风波外。无缆无帆无碍。交芦倒柳影横斜,皓月半船同载。
露条曾折。嗟驹光过隙,灞桥将雪。算未减、张绪风流,睹前岸柳容,冻荑疑发。
自剪花幡,效唐苑、括春芳节。有蔫红病绿,宛转向人,宝带新结。
歌骊酒怀已怯。况惊飙夜急,寒水朝咽。酿怨色、斜日归鸦,想三起三眠,怎忍轻绝。
断角声中,旧梦绕、龙池天阔。千黄金、蘸波嫩缕,驻云送月。
流光不肯欺明镜。昔日朱颜今雪鬓。枝头长是晓莺啼,云外更无新雁信。
登楼送目平芜尽。咫尺山河谁与问。琵琶只有四条弦,传得空中多少恨。
雪浪里,汇万壑东流,岸连吴楚。过峡门常见,遥青半掩愁妩。
多少樯燕语。知安巢何处。夜吹起、下上差池,欲傍人住。
重数。眼中堠火,梦里雷声江上路。怕回首、夷歌遍野,爰居乐钟鼓。
蜃楼海澨,算祗有、怨风啼雨。启剑匣、报晓荒鸡听取。
片屿带双流,喷起一声长笛。高下楼台灯火,炫檀栾金碧。
吴船万里载愁来,东望阵云黑。多谢雾中玄豹,借一枝栖息。
晚来情绪云涯外,飘风悲撼千树。乱鸦衰柳大江东,残梦孤篷雨。
送一夕、南飞瘁羽。回头疑见红桑古。听怨瑟湘灵,冷泪湿征衣,暗换客中缁素。
何意翠麓停车,丹枫照眼,二月花艳同赋。忍寒无限后凋心,对酒丁宁语。
挽白日、长绦万缕。流波还洗烟尘去。访旧游,吟筇健,五岳天齐,画屏开处。
大地风光好。尽芳丛、蜂酣蝶倦,燕新莺老。十万金铃亲手系,还向通明夜祷。
怕冉冉、樱桃红了。绿叶成阴平芜碧,染蛮笺、化作伤心稿。
千百度,画阑绕。
海棠浓睡惊回早。费禁持、高楼雨急,野塘雷小。几日轻寒重门闭,门外声声啼鸟。
问落絮、飞花多少。飏起天涯愁如海,愿从今、休放东风到。
揩泪眼,对残照。