百篇斗酒口称臣,却船强卧炉菌。元来李白属狂人。
艳阳疑太酷,麴米怕真醺。
我却西来从蜀道,当前谁是文君。长卿今日已无裈。
香残风满店,衰柳敛黄昏。
雪压雁亭,云横秦岭。相逢剩验银缸影。多君三宿恋齐王,愿言天下乌乎定。
师友飘零,江山印证。灞陵桥畔秋风冷。短衣匹马旧相随,怜他李广家山迥。
冬来何事消闲好。打马博鹅兼射鸟。可怜诸事概输他,馎饦剩容同一饱。
劳君仆仆陈仓道。迎得碧鸡天定保。归来一笑把铜锤,还唱扬州新揭调。
千年秦塞音尘息。胜友联镳弦管急。风流谁似庾安西,伉爽尽归杨管北。
不须大眼仍多力。受命兼工端木亿。铜琵微带润州腔,铁画略参张四笔。
天马蒲梢不用驰。陈仓道是碧鸡栖。红墙望处何尝远,彩翼成时始得飞。
非对面,却通辞。珊瑚坝上送行迟。只今青鸟多乖巧,咫尺蓬山怨路歧。
自许平生杨敬之。逢人爱说不须疑。项斯当日无名句,横扫今看女匹磾。
从锦水,到天西。汪伦欣赏也同时。双卿凄调人难信,漱玉流风我却知。
午窗静寂宜轻睡。除却瓶笙吹细细。骤起墙隈。侧榻鼾声逼似雷。
半床词卷都翻到。仿佛神光无梦到。让与高唐。作赋终须说楚王。
颓辰落拓秦关路。影事重重难记注。津桥回首十余年,风暖谁知愁日暮。
词人晚岁初相遇。略识玉田微妙处。寒云飞散蛰云归,岩上无心还逐去。
唐昌宫里花无数。见约看花刚日暮。怜他影子尽模糊,却仗主人频指数。
姚黄魏紫娇谁主。略识长安风味古。眼中仿佛坠楼人,何不遣随双燕去。
梅边一梦,梦中惊见,花须无数。须上佳人,醒后问归何许。
人间载得情多少,春色向来谁主。笑东坡,漫说一分流水,二分尘土。
是风流旧案,天生情种,恐把平生辜负。借得杯来,醽醁纷纷争注。
红楼更比青楼,幻镜里、行云行露。只石头半块,空来色往,未须深据。