樵夫采樵乐有馀,数家茅屋深林居。朝朝磨斧涧底石,牵萝直上青山隅。
爱斫苍枝桂,爱伐枯死樗,眼前取足随所如。束担不归就向城,卖钱籴米养慈亲。
慈亲在堂乞长健,年年卖薪奉馀羡。但愿身安口得充,免因赋役走西东。
昨朝富贵千钟禄,今日云南亲种粟。
萝月白于练,松风凉于水。幽人感芳序,揽衣中夜起。
天河向西注,斗柄当南指。流萤轻入幔,啼螀乱喧耳。
寂寂惬深情,悠悠思至理。两仪立四极,万物递终始。
金石有销铄,人寿安足恃。动静荣辱随,存亡哀乐继。
所以达识人,用舍由行止。居偏俗事稀,鱼肥新酒美。
酒酣发浩歌,响彻青云里。正命托堪舆,何乐可代此。
南州有一士,高视绝今古。被服千金裘,骁腾五花马。
方当客吴越,复欲游梁楚。天地入浩歌,安知行路苦。
别我胡草草,送君良迟迟。车膏马既秣,不得留金羁。
楚水涉今日,秦川到何时。天涯欲相见,惟有梦魂来。
大河东遥遥,孤城忽如块。临流起层阁,危轩俯长濑。
西山当倚晴,宛若蛾眉对。日夕望闉都,车马空横溃。
平湖净如练,光气日舒卷。秋水荷花鲜,西风棹歌远。
美人居上头,游子无时返。行见紫鸳鸯,惆怅天涯晚。
仙人何代飞,空有垂纶所。危矶枕中泽,形胜犹太古。
奔流怒出峡,众巘欣承宇。怅望严子陵,山秋紫萝雨。
两山夹长溪,石壁忽抵截。一窍正中开,㠝岏象枨闑。
不假造化功,世人焉得设。万古祗如斯,消磨几行客。
东郡富原田,西顾旷平永。青峰特中起,卓立势拔笋。
造化固根荄,阴阳定标准。何当蹑层云,临览至绝顶。
崇峰出百里,岩壁亦何峭。神功擘元气,中有太古窍。
青云从下起,白日当前照。仙鹤不重来,年年野花笑。