吴会雄藩实壮哉,薇垣高倚海天开。云连楼阁笙歌市,日照湖山锦绣堆。
万国舟车通货殖,四方冠盖集英材。悲风吹破繁华梦,鼙鼓声中半劫灰。
玉露彫伤草木衰,风云惨澹见旌旗。南征车马无消息,北去关河有蔽亏。
画栋云飞滕阁晓,胡床月上庾楼时。遥应此地成萧瑟,日落江城画角悲。
玉帐分弓列虎貔,绣衣阅武又星驰。沙场惨澹旌旗动,城郭峥嵘鼓角悲。
偃武修文当圣代,有征无战是王师。扫除天下烟尘息,淇上归来有健儿。
满山红叶雁来初,好是维摩示病馀。踼倒净瓶谁问话,踏穿门限客求书。
雨花散漫沾荆树,云衲斓斑映板舆。我识东阳老仙伯,为烦问讯近何如。
华筵秩秩宴清宵,拊掌歌呼饮兴饶。骂坐灌夫元不屈,绝缨楚客去难招。
绿珠娇小仍吹笛,碧玉殷勤且合箫。待得月斜人散后,一杯花露酒初消。
桑梓连阴十里馀,三年不见意何如。他乡对月嗟离索,故友怜君问起居。
归去山家新酒熟,向来林馆小窗虚。高堂老母头如雪,莫惜频频斫鲙鱼。
雄冠南来二百州,相君金虎领貔貅。西山云气三天竺,东海潮声八月秋。
圣代只今文物盛,名藩自古庶民稠。狂飙一夜烟尘起,太白行天大火流。
梦中尚忆曾游处,多在排云涌雪间。玉涧清泠寒脱齿,金台苍翠郁孱颜。
天池倒影沈圆象,丹灶何年熟大还。郑老襟期谁得似,月明环佩响空山。
流水桃花驻客车,青松白石二仙居。鹅群不待崇虚致,茧纸争求困学书。
丹灶云开光掩冉,琼林月上影扶疏。旧题满壁多风雨,欲卷跳龙上太虚。
入山休恨不相逢,意足犹如会面同。一字懒题蕉叶上,五年还到草堂中。
眼前楼阁浮新绿,镜里容颜减旧红。何日重来听说法,宝花无数满虚空。