垂老行歌独隐沦,索居长是念离群。也知月色秋来好,只怪鸡声夜不闻。
满鬓风沙时暧暧,侧身天地思纷纷。故人相望隔秋水,几度凭高对暮云。
龙凤山前一径长,钱王宰木郁苍苍。英雄何用作疑冢,富贵不如归故乡。
锦绣湖山犹髣髴,麒麟荆棘已荒凉。表忠观里礼碑在,坡老文章共耿光。
恽老相逢梦里身,笑谈犹自惜离群。精魂不返三生石,台阁长垂五色云。
涧水松风秋瑟瑟,草堂烟树月纷纷。觉来多少悲凉意,清泪潸潸夜欲分。
我识徐公百不忧,也应怜我赋登楼。故人动是三年别,独客还惊一雁秋。
旧雨凄凉烟水阔,停云晻霭夕阳愁。吟边若问湖山兴,翠影红香袭綵舟。
相逢衮衮别匆匆,酒沃离肠盏易空。急管繁弦悲落日,短衣疋马又西风。
关河千里频回首,烽火三年叹转蓬。此去应须各强健,有书长寄北来鸿。
我忆钱唐吴孟思,三年不见近何如。半生白眼看俗士,一代清名工籀书。
江上风尘何澒洞,天边鸿雁亦萧疏。多君早结筹山屋,自树衡茅赋卜居。
湖山锦绣照青春,烽火惊心岁在辰。文武衣冠全盛日,旄倪歌舞太平人。
金戈铁马消氛祲,翠阁朱楼起战尘。赖有总戎云鸟陈,阚如虓虎捷如神。
松风谡谡响中唐,檐影微微下短墙。新竹才添十二个,清诗遗却两三行。
流莺乳燕浑无语,野草幽花各自香。妙意难言成散逸,此身如客独苍茫。
桂树团团屋角青,归来自觉惬幽情。邻翁共话桑麻长,稚子争言竹笋生。
楼上看书无限好,山中伐木有馀清。短筇来往閒成趣,流水涓涓木向荣。
封豕长蛇夜透关,满城兵火照湖山。生灵化作玄黄血,群盗争探赤白丸。
整整堂堂离复合,累累若若去无还。捐躯锋镝樊参政,千载英风史册间。