片帆归去百花洲,今日因君忆旧游。
泽国风烟多好景,洞庭林壑最宜秋。
垂虹未霁难收景,顽石如今不点头。
记得一番吟最苦,翻然惆怅为吴钩。
数载相随见子情,今朝难使别离轻。
此心恰似寒潮水,直送征帆到四明。
今日莺莺燕燕愁,春风忽白少年头。
拍残十八胡笳拍,数片娇红逐水流。
一树乔乔迥出林,兔丝千尺际清阴。
怒枝伸缩苍龙臂,翠顶盘醒老鹤心。
古藓皴皮藏冻蜕,细风入叶转幽琴。
婆娑独秀青山里,定有茯苓无处寻。
邻鸡三唱趣行舟,霜结银花满树头。
好景留人归未得,客愁一半是吟愁。
山郡人来水郡游,雁惊秋色向南州。
日长意懒无消遣,醉劈芙蓉付水流。
门迳斜斜草色深,伤春蝴蝶亦伤心。
野花落尽无人见,空有黄鹂啭绿阴。
白首归看旧种公,十年相别此相逢。
近疎面会因多雨,似隔天涯只一峰。
数树绿烟铺薜荔,半池红露泣芙蓉。
故乡迢递故人少,江北江南思万重。
耳热酣歌向朔风,山河泽国旧吴宫。
人生莫羡仓中鼠,世事须知塞上翁。
大雪风光寒草绿,小春天气野花红。
高堂白首无来信,一点乡心逐塞鸿。
江南已有杏花开,社日都无燕子来。
人在白云流水外,一声折柳十分哀。