紫案焚香拜敕黄,无因久借盖公堂。不堪落日离魂断,赖有薰风引梦长。
吹律渐知寒谷暖,卖浆曾值暑天凉。他年果若成功去,乞取南阳作邓王。
十年京洛从宸游,得郡终难绕指柔。庐舍昔希三肯顾,亭台今负四宜休。
何人正在芙蓉岛,有客空吟杜若洲。为问西街孔君子,设监那得似诸侯。
平明一雨阻重游,风绉前溪绿谩柔。况已上元连夜出,不如寒食看春休。
弄珠滩涨平侵岸,摸石江深抹尽洲。自是苦阴无意思,莫将潮信枉阳侯。
却笑元宵是夜游,金针穿石綵丝柔。萱堂帐幄閒仍出,幕府文书了即休。
顾我宝珠连合浦,爱君仙果满瀛洲。谁知并辔聊同俗,拜后如今有鲁侯。
昨日红裳伴燕游,渚花争好草争柔。依稀黄鸟浑相识,期刻青山卒未休。
风似去年搴翠幕,雨分明日与芳洲。即今太守无佳句,空愧当时宋采侯。
五丈河边避俗尘,闭门情味似漳滨。抛离鹊渚今三岁,成就华严祇两人。
贫里有时求得玉,老来无可奈何春。平生共学王丞相,更觉荀扬未尽醇。
龙眠三李晦声尘,长望淮壖与海滨。自古市朝成底事,即今猿鹤伴他人。
细思南陌东阡月,大胜千门万户春。可惜欲归归未得,不知家酿为谁醇。
芳丛宜密不宜疏,何事琼花祇一株。苦劝白衣成酩酊,尽饶红粉插茱萸。
定应青帝稀曾见,端的黄金似得无。便拟栽培伴桃李,尽移春色入洪炉。
门锁寻常付守衙,穿湖曾不碍民家。惯看妙舞资豪饮,生怕清歌送好茶。
山盍飞来围著水,春休归去带将花。从教魏紫姚黄下,也合翚衣里素纱。
押了文书坐了衙,寻常行过祇如家。苦无公事妨携酒,赖有诗情得试茶。
便到五更犹有月,算来一日可无花。垂纶更作轻鸥伴,坐看寒汀学绉纱。