西轩一泓水,莹净碧琉璃。天人举目视,中有鱼龙知不知。
李辟疆,濡须别我游池阳。别后不得信,不觉青女三飞霜。
每见世俗仇雠杯觞,桎梏文章。忆君酒怪吟狂,往往登高岗。
但见大江水茫茫,九华峰青苍,使我增悲伤。明堂礼后一百二十日,忽骑蹇驴访我来池阳。
倒覆我巾箱,得我弊藁数十张。索我狂书八九行,告我明日游帝乡。
我知利民术,君心十年藏。青云一万里,此去高翱翔。
邂逅南轩须水濆,名言间发兰桂芬。道义相投有馀乐,宾主交照无繁文。
忠臣寤寐在北阙,古风歌咏追南薰。出关不觉行役苦,举头时见孤飞云。
幽人渍墨写成竹,变化琅玕作玄玉。
公约赠我两大轴,不比丹青凡草木。六月都城苦炎燠,车马纷纷正驰逐。
曲台官冷昼掩关,净扫虚堂展霜幅。帘间忽有微风来,不动纤枝清满屋。
忆得扁舟载雪时,曾寄会稽江上宿。
惠州风土隔世埃,使我南望长徘徊。昔年霹雳轰蓬莱,六鳌踉跄海面开。
一峰崒屼九霄落,万里怒涛推拥来。至今浮在罗山畔,玉阁石梁插天半。
世人可见莫可登,雪栈云梯知几层。近闻更有丰湖好,环匝亭台映洲岛。
野叟忘机鸥鹭閒,寒潭无浪蛟龙老。云归洞府月满湾,客卷纶车鱼在藻。
白玉抽苗万盖圆,翠光期压王孙草。天高日暖荔枝香,风撼一川红玛瑙。
主人丹鼎飞金虎,丰湖无根岂能住。一日地轴如走丸,随逐浮山还旧处。
淮国耕钓夫,素嗜山川乐。补吏来盱江,潜解蓝绶缚。
独上凌云亭,青梯入寥廓。万象富观览,面面峻岩壑。
天风袭衣襟,綵霞半空落。仙家鸡犬鸣,惊起巢松鹤。
胜游最后时,萍梗念飘泊。回首顾人间,红尘满城郭。
张籍心不盲,何为盲于目。伯原道不病,今也病在足。
及第二十年,未识太仓粟。乐圃德义重,可敌万钟禄。
世味觉幻梦,老把华严读。九会发渊微,赞文焕珠玉。
洞庭秋月澄,吴门春草绿。香海泛虚舟,不慑鱼龙触。
戊辰岁历长,两春一逢腊。上瑞兆丰年,同云弥六合。
初如天马来,奔入银河蹋。梁苑客后至,郢楼曲难答。
锦绣方还里,樽罍喜开阁。光照孙康书,寒恤袁安榻。
但爱川陆平,不问瑶珉杂。扁舟欲泛剡,凛气若浮漯。
龙图屡烹试,风腋顿爽飒。明月交清辉,绛笼不燃蜡。
君不见南浦亭前草,送人千里道。一番膏雨一番青,不顾王孙江外老。
又不见丰城剑埋尘土间,几年秋水澄波澜。夜深直气射牛斗,变化风雷头角寒。
丈夫穷通有时有,满腹诗书满樽酒。行行三月到扬州,故人莫笑麻衣旧。
铁鉴埋重泉,知经几寒暑。山翁筑春田,得之南涧浒。
磨刮追光辉,云卷秋蟾吐。敛衽正面视,历落露心府。
坏垣试一照,阴灵吼风雨。我欲匣此鉴,西上献人主。
不愿鉴其鉴,愿君鉴于古。桀纣不鉴古,基业倾汤禹。
幽厉不鉴古,纲纪颓文武。吾皇宝其鉴,清风塞寰宇。