鱼轩容与夸王国,凤诏联翩出帝州。太母别封加紫绶,将军新第枕丹丘。
称觞珠履三千客,绕膝斑衣十九侯。共晓含饴今日乐,不知丸胆向时愁。
君侯行年三万二千日,颊如桃花发如漆。黄童口吐微妙音,素女手授希夷术。
一岁两枉漓江鱼,问我容鬓今何如。毋论平子盘玉报,许授淮南鸿宝书。
荷君未面伸契阔,少小酰鸡瓮中活。自入维摩不二门,肯从贤圣求解脱。
宴坐盘石上,澹然忘所归。片云逗松顶,隙月沾人衣。
蠕蠕宿羽动,稍稍澄露微。尊酒欣有托,尘言晤来稀。
衡门启初旦,冉冉岁行益。节序人自欢,焉为同余寂。
块然守一室,惆怅将至夕。天地虽更始,人生无终极。
念欲昉乐端,忧怀纷如积。来者日以新,谁能返畴昔。
余生愉在野,披睹中有获。托素毫翰林,千秋垂金石。
逢掖足禦寒,岂必尽狐白。兴言实起予,偕子臞山泽。
清秋思不极,掩卷坐沉吟。自决浮生计,谁探异代心。
物情穷可见,吾道拙相寻。不为存骚雅,曹刘岂至今。
丛林鸟雀傲,委巷渔樵通。回看一卷石,坐失千华嵩。
藤萝行秋色,桧柏宿天风。投足岂在广,会心浩无穷。
改席临幽壑,披襟当绝颠。苔钱乳窦嵌,云叶金波穿。
伏虎蕴盘攫,脩鳞坼蜿蜒。箕踞一长啸,寒声千树传。
柏台高卧白云秋,静者由来有蔡侯。识我姓名真倒屣,念君离合重登楼。
中天日傍长安出,薄暮云生大别愁。倘是五羊能见忆,莫辞双鲤向吴洲。
初日固自雄,不如初月色。诸岭犹黯■,此亭最先得。
微辉现眉宇,潜颖窥间隙。丛筱玉破碎,澄波金融液。
呼杯一受之,晶荧若珠珀。使我肺腑间,廓如广寒宅。
月拥层城万堞开,天垂极浦片帆来。如霞独赏长康语,似练还惊谢朓才。
拂袖中原堪落拓,曳裾公等重徘徊。亦知为侠轻分手,明夜谁同酒一杯。