喻郎一室苦竹里,南浦流云润湘几。图书以外无长物,仅堪容膝而已矣。
此膝一屈不复伸,无论其下无黄金。坐处须穿幼安榻,抱时但咏梁甫吟。
羡尔尚有腹便便,坦之不肯作杯桊。羡尔双肱力翘关,曲之可诣羲皇前。
但令此肱此腹安此膝,劝尔百年长一室。不见净名居士方丈间,千坐莲花千佛日。
孤城逢此日,还忆去年期。只自饶三韭,那能辨五丝。
欲眠须引卷,触热未呼卮。醒醉元同意,寥寥识者谁。
南阳少妇道人装,皂纱蒙紒白帢方。口诵弥陀数声佛,手赍玄帝一瓣香。
有女求如南海相,生儿早作绣衣郎。堆箱越织重重锦,拄栋吴粳粒粒霜。
孔雀缠枝双到老,芝兰长砌玉成行。是时玄帝征魔返,十万黑帜摩空翔。
覆额难晞九阳发,徒跣长瘃修罗霜。人间福地有如此,明日幡然辞上苍。
即劝弥陀亦还俗,毋烦接引向西方。
六一居士迹不到,千古人呼六一泉。争信碧山茅学士,十年中夜枕泉眠。
君不见道傍石,太古留一拳。自从陵阳过之泣,千椎万琢不得全。
野夫有语且自保,肯受龌龊时人传。
读罢新诗涕暗垂,朱帘愁对月如圭。自来天上无知己,虚怨庭前玉树枝。
东家有美人,日日理红颜。春风爱如花,玉立当门前。
西家有美人,曲局不成鬋。觕衣蔽韶质,深闺闲茂年。
荡子乐行游,共誇东家妍。愿君弃所知,愿君重所捐。
亦知佳节在,掩卷自沉吟。乳燕窥人静,飞花染坐深。
綵丝儿女事,纨扇岁时心。有酒谁堪酌,徒令百感侵。