幕客开新第,词人遍有诗。山怜九仙近,石买太湖奇。树势想高日,地形夸得时。自然成避俗,休与白云期。
前年入庐岳,数宿在灵溪。残烛松堂掩,孤峰月狖啼。平生为客老,胜境失云栖。纵有重游日,烟霞会恐迷。
九霄无诏下,何事近清尘。宅带松萝僻,日唯猿鸟亲。吟高仙掌月,期有洞庭人。莫问烟霞句,悬知见岳神。
襄汉多清景,东游已不能。蒹葭照流水,风雨扑孤灯。献赋闻新雁,思山见去僧。知君北来日,惆怅亦难胜。
相知四十年,故国与长安。俱喜今辰在,休论往岁难。海鸣秋日黑,山直夏风寒。终始前儒道,升沈尽一般。
道经前辈许,名拔后时喧。虚左中兴榜,无先北海尊。新文汉氏史,别墅谢公村。须到三征处,堂堂谒帝阍。
青山烹茗石,沧海寄家船。虽得重吟历,终难任意眠。砧疏连寺柳,风爽彻城泉。送目红蕉外,来期已杳然。
庐阜东林寺,良游耻未曾。半生随计吏,一日对禅僧。泉远携茶看,峰高结伴登。迷津出门是,子细问三乘。
斜日下孤城,长吟出点兵。羽书和客卷,边思杂诗情。朔雪定鸿翼,西风严角声。吟馀多独坐,沙月对楼生。
野步爱江滨,江僧得见频。新文无古集,往事有清尘。松竹寒时雨,池塘胜处春。定应云雨内,陶谢是前身。