落日携佳人,清尊共愁绪。仰观群雁翔,肃肃云中羽。
天路多贵游,行子慕俦侣。欲发晨风兴,思君屡延伫。
濠上行云卷复舒,数竿修竹野人居。庭幽蚤听秋虫急,客病时惊夏木疏。
栖息一枝南国鸟,逍遥万里北溟鱼。中林拟遂甘疏散,未老浮名觉渐虚。
仙史前朝罢直庐,为楼亦傍五仙居。烟浮树色侵缃帙,杯领山光入绮疏。
门巷阴森五株柳,花林坐卧一床书。问君几枕羲皇上,清梦还能到玉除。
本买王猷宅,兼开蒋诩园。不须期二仲,好客但过门。
谪官嵩山阳,山深意不俗。岩扉时自开,云构何常卜。
隐几见少室,三花媚林麓。簿书展长松,印绶挂深竹。
山僧似定猿,吏人偶驯鹿。搴霞上高岭,采秀入幽谷。
览古将军树,息盖帝休木。石泉夜雨声,数寸阶苔绿。
自关道气清,岂受尘网束。正直神不欺,幽闲理自足。
时有箕颍人,相过论心曲。
官路忽成河,回车就浅莎。湿云沉井陉,新水下滹沱。
野润槐烟细,风喧柳浪多。愁霖非所叹,劳者易为歌。
新年诗酒兴,携赏入山池。一步一留眄,高谈恣所之。
云楼奕奕敞朱扉,玉宇重重彻紫微。轮满天庭分昼景,桂开仙阙吐圆晖。
深深罗幌焚香出,队队霓衣侍辇归。忽听云中催按笛,怕令乌鹊又惊飞。
三年重挹袂,几度各沾裳。问子容何减,忧时鬓欲苍。
赤墀求直谏,青史纪循良。无恙图书在,萧然去日装。
有大人者,德业日新。彼虽圣哲,聿用忧勤。嗟余小子,舜我何人。
少也失学,壮而无闻。