专志事皆成,期师此一行。
阁盛灵佛像,碑载施人名。
江阔风催渡,村深雪废程。
暂劳曾共说,终可遂闲情。
此职司天派,员分南与西。
事稀从吏懒,诗好笑人低。
丹荔开屏画,青榕盖鹤栖。
必思随侍日,曾有旧留题。
古邑溪边寺,吟人爱寂寥。
少僧斋室废,乞食钓乡遥。
钟韵含霜气,楼檐近斗杓。
汉时铜铸佛,瞻礼到今朝。
古殿清灯冷,虚堂叶扫风。
掩关人迹外,得句佛香中。
鹤睡应无梦,僧谈必悟空。
坐惊窗欲晓,片月在林东。
州分低岭外,来向此园行。
路改初栽树,堂成未有名。
药苗如草长,岩溜入池清。
欲识怀君意,时闻鹤一鸣。
当时廊庙去,此地也成空。
草木多年换,儿孙近代穷。
无言伤末俗,久立慕高风。
梅福神仟者,新知是妇翁。
一石高千尺,惟留一面空。
寸窥横嶂绿,圆透夕阳红。
僧定遗人世,猿藏畏雪风。
却怜黄太史,不至雁山中。
展开阅读全文
几年无字学,宋代出王钟。
钩锁全遗力,锥沙不露锋。
神明还旧观,时辈获稀逢。
点曳连烟雾,崩腾动凤龙。
势成期险峻,意造绝纤稼。
八法因知永,三分可问踪。
丰多寻圣病,求务废眠饔。
若匪蒙提耳,终难免击胸。
道玄令自悟,恩大报无从。
新砚传沅石,寒煤扫岳松。
缺碑年号在,古器土泥重。
注分元非浅,舒情似独隆。
租人脂晓辖,离馆听秋蛩。
贾岛铜为像,平原绣作容。
简编流越海,魂梦历蛮峰。
先喜趋朝日,应须领戟僮。
展开阅读全文
天游观妙化,人世事皆轻。
沆瀣藏仙境,津涯截海城。
一身潜汗漫,品类仰高明。
有道行藏小,无心视听精。
上疑灵蜃吐,下觉巨鳌擎。
雨气西帘入,月华东槛生。
山临左辅近,湖自会昌成。
风起僧钟直,村回野艇横。
莲枯收绣段,松静发琴声。
濠濮观鱼鸟,潇湘欠药蘅。
一层休更上,百尺有谁评。
昏日寒峰淡,残星远笛鸣。
醉如元亮兴,归引仲宣情。
阆苑琼为贵,黄州竹过清。
郡图添圣迹,画轴记新营。
奏乐渔人听,投车坐客盈。
八篇移古咏,四字立嘉名。
未必终成隐,清朝待秉衡。
水波一带隔秋城,不许尘埃接地生。
浓露渐成红蓼色,野风添作小松声。
客来喜自开楼锁,病去逢人语药名。
闲意却多官意懒,帝人传说似渊明。