古木寒林欲断魂,家山落日近黄昏。相从便问桃源路,绝顶人行何处村。
麾斥烟霞世莫俦,须江太守独清流。庭前见石即下拜,石若有情应点头。
熨开香雾细裁缝,蜀锦吴绫五色秾。云母屏前秋冷澹,自将纤手折芙蓉。
黄金不用买骅骝,十丈红尘没马头。好买扁舟逐渔父,一江春雨看浮沤。
帝乡春日曾舒卷,溪馆秋风每见之。处处云生山似画,年年老去鬓如丝。
我弃朝归海岳庵,千岩万壑绕江南。先生预拟归来计,不待临风雪满簪。
閒居正忆龙头客,喜见秦人小篆文。便到山中看摹勒,已
道人下笔重黄金,尚忆宫墙古木深。独倚阑干挥老泪,江山风雨动哀吟。
江清地僻野人家,门外桥通石径斜。不信东华尘十丈,万山晴雪看梨花。
深宫雨过长苔痕,谁忆羊车旧日恩。惟有集贤癯学士,一枝漠漠记黄昏。