花落香难化。费词仙、移宫换羽,文心牵挂。骨冷西江一片月,寂历空城潮打。
二百载、沉沉幽夜。骚客美人同一恨,恨英灵、误向狂且嫁。
如是死,甘心也。
盲流兀自称徐马。尽堪消、奸雄夫妇,同科嘲骂。三代而还贤圣远,褒贬讵分真假。
拂粉版、赓歌吾且。碧血荒凉独不见,咸斯文、热泪婆娑下。
蒋氏子,何为者。
种树生机,吟香活句,又被东风提醒。古干花娇,三月海棠全盛。
带红萼、萧寺移根,映碧瓦、虚窗照影。待看伊、十载根深,檀栾两树绿阴并。
仙仙乎袅以娜,飘扬兮一片,瞿然深省。迅羽流光,相赏繁华饿顷。
怜窈窕、雨困春残,又扶疏、露零秋孟。忆南国、蔽芾千年,召公遗爱咏。
海棠未开颜太娇,碎春心、随风荡摇。莫道开时更好,正愁人、一片粉飘。
夜深自起移灯照,影玲珑、丰韵最饶。待到花飞子结,尚思量、红萼翠翘。
暖风未洽,讶密室中间,何来蝴蝶。乍舒粉褶。怨垂帘窈窕,锦茵重叠。
小憩芸窗,梦想千花万叶。力犹怯。嘱痴婢娇儿,慢扑休捻。
历劫清净业。受华藏如来,度生香牒。仲春二月。便见身小阁,去来轻捷。
好与传神,点染翠须金摺。意方惬。祝飞到、掌中平帖。
正一轮明月,两袖清风,画栏同倚。天上三星,照夜凉词丽。
锦瑟高张,金樽共酌,作风流高会。对酒当歌,看花秉烛,谁知吾意。
老境侵寻,诗情豁落,忽忽流光,去如流水。屈指而今,几美人高士。
醉把花枝,狂挥兔颖,任墨痕翻袂。莫负良辰,明朝月出,约重来是。
白云一片,荡碧霄清永。中有飞仙驻双影。问莲枝竹管,若个拈来,试看取、道服翠翘相并。
风轮忙短劫,石榻棕鞋,示病维摩未尝病。天女散花回,空际翱翔,尘沙界、悄无人省。
众香国、逍遥现全身,画图上、星眸月眉交映。
烟鬟雾鬓,是大罗仙眷。剪水瞳人梦中见。绛云轻、鹤背聊借吹箫,拾翠羽、蕙带荷衣零乱。
一泓沧海水、星斗低垂,桂斧丁丁广寒殿。招我御罡风,若有人兮,光明藏、碧空香满。
又告我、诸天秘灵文,莫画出、飞琼蕊宫真面。
幅巾野服,访梅花清晓。万玉临流香更好。爱疏枝风约,老干苔皱,谁解画、空谷伊人清照。
珊珊倚修竹,离合神光,翠羽明珠并双妙。压寒碧西湖,千树花飞,黄鹤楼、笛声吹老。
绕江北江南万重山,怅憔悴、何郎近来诗少。
孤烟落日,想开元人物,辋川山水。月色泉声自无主,收入清凉文字。
泣露兰幽,盘霜桕古,画里诗如是。寥寥逸响,鸣琴悠越堪比。
太息环系罗衣,龙为鱼服,闭口菩提寺。松下长斋多少恨,千截艰难生死。
雪重蕉残,云间鹤老,俯仰前身事。江天漠漠,一双白鹭飞起。
重吟锦瑟,学宋玉招魂,董狐说鬼。静夜灵旗游碧落,新署大王妃子。
青冢磷孤,赭袍画好,形影非耶是。钟情过甚,英雄往往如此。
请看伏火铅枯,沾泥絮冷,不逐东风起。莫忆十三年旧迹,一笑付之流水。
周甲诗多,添丁儿大,多少悲凉事。煌煌玉诰,维恩清泪盈纸。