眼边处处皆新句,尘务经心苦自迷。
今日偶然亲拾得,乱松深处石桥西。
眼明尚见蝇头字,暑退初亲雁足灯。
历历胸中千载事,莫将轻比住庵僧。
老子斋居罢击鲜,木盘竹箸每随缘。
邻僧不用分香钵,莲芡犹堪过半年。
身似庞翁不出家,一窗自了淡生涯。
山姜零落初成子,石竹凄凉半吐花。
寒涧挹泉供试墨,堕巢篝火唤煎茶。
掩关本意君知否?两耳衰年不耐哗。
烈日炎天欲不禁,喜逢秋色到园林。
云阴映日初萧瑟,露气侵帘已峭深。
衰发凋零随槁叶,苦吟凄断杂疏碪。
鴈来不得中原信,抚剑何人识壮心!
诗人本自易悲伤,何况身更忧患场。
乌鹊成桥秋又到,梧桐滴雨夜初凉。
江南江北堠双只,灯暗灯明更短长。
安得平生会心侣,一尊相属戏年光?
才不才间未必全,胸中元自要超然。
黄金不博身强健,且醉江湖万里天。
闲愁正可资诗酒,小疾安能减食眠。
一亩旋租畦菜地,千钱新买钓鱼船。
秋毫不受俗尘侵,随处悠然一散襟。
天际挂虹初断雨,云头翳日又成阴。
引泉北涧长浇竹,拂榻西窗自斫琴。
药石扫空身便健,始知万事要无心。
牙齿漂浮欲半空,此生已付有无中。
一杯藜粥枫林下,时与邻翁说岁丰。