狂夫与世本难谐,醉傲王侯亦壮哉!奕奕方收岩际电,酣酣已起枕间雷。
回天力在人终叹,入月星来敌自摧。
千载鬼雄皆国士,直令穷死未须哀。
微风吹颊酒初醒,落日舟横杜若汀。
水秀山明何所似,玉人临镜晕螺青。
欲舆梅为友,常忧不称渠。
从今断火食,饮水读僊书。
月地云阶暗断肠,知心谁解赏孤芳。
相逢只怪影亦好,归去始惊身染香。
渡口耐寒窥净绿,桥边凝怨立昏黄。
与卿俱是江南客,剩欲尊前说故乡。
广寒官中第一仙,情深不碍韵超然。
劝君莫作儿女态,但向花前倾玉船。
家是江南友是兰,水边月底怯新寒。
画图省识惊春早,玉笛孤吹怨夜残。
冷淡合教闲处著,清臞难遣俗人看。
相逢剩作樽前恨,索笑情怀老渐阑。
园丁傍架摘黄瓜,村女沿篱采碧花。
城市尚余三伏热,秋光先到野人家。
星斗阑干河汉流,建州风物更禁秋。
年来多病题诗嬾,付与鸣蛩替说愁。
水声赴(左边三点水右边虢)(左边三点水右边虢)回塘,帘影疏疏遶四廊。
静院数杯倾白堕,幽窗一枕梦清湘。
润侵书笥深防蠹,暖彻衣篝剩得香。
解组径归应更乐,偷闲犹足傲羲皇。
雨余残日入疏篱,变化相乘及尔奇。
千嶂暮云收尽後,一年秋暑洗空时。
如山酒券不相贷,隔巷衣砧如许悲!剩欲出门纾滞思,交亲零落与谁期?