出仕才堪斗大州,初归便拟筑糟丘。
虚名大似月蟾兔,荣路久如风马牛。
啷啷悲蛩常吊夜,萧萧蠹叶更禁秋。
静观世事频兴叹,千载前时有许由。
学废文章传世少,身闲车马过门疏。
壮心易尽彘肩酒,义气肯贪熊掌鱼?列圣仁恩深雨露,两京宫阙尚丘墟。
素怀华渭嗟谁问,且作狂歌楚接舆。
鹤料无多又扫空,今年真是浣花翁。
放教绿酒关身事,留得朱颜在镜中。
挟弹园林芳径雨,投竿窗槛小溪风。
痴顽自笑归何日,家在东吴更向东。
兔径游观足,蜗庐卧起宽。
垂名千古易,无愧寸心难。
灯火娱清夜,风霜变早寒。
一经家世事,吾兴未应阑。
莫笑龟堂礌磈胸,此中元可贮虚空。
尚饶灵运先成佛,那计辛毗不作公。
采药遇逢丹井客,买蓑因过玉霄翁。
不须更问归何许,散发飘然万里风。
酒量愁翻减,诗声老转低。
日高羹马齿,霜冷驾鸡栖。
已判功名迕,宁论簿领迷。
赖无权入手,软弱实如泥。
久矣微官绊此身,柴车归老亦逢辰。
阮咸卧摘孤风在,白堕闲倾一笑新。
万里驰驱曾远戍,六朝涵养忝遗民。
清闲即是桃源境,常笑渊明欲问津。
马迹车麈不到门,暮年万事付乾坤。
读书浪苦只取笑,识字虽多谁与论!骨相元非金马客,梦魂空绕石帆村。
浊醪幸有邻翁共,莫厌从来老瓦盆。
几看人间岁月新,钓船犹系镜湖滨。
曾穿高帝朝元仗,却作山阴版籍民。
留病三分嫌太健,忍饥半日未全贫。
早知画绣能为祟,翁子终身合负薪。
远檐新叶著啼莺,睡起东窗一榻横。
愁衮衮来疑有约,春堂堂去恨无情。
鹘飞局上新棋势,龙吼床头古剑声。
莫叹柴荆无客到,绿尊还对暮山倾。