我与梅花有旧盟,即今白发未忘情。
不愁索笑无多子,惟恨相思太瘦生。
身世何曾怨空谷,风流正自合倾城。
增冰积雪行人少,试倩羁鸿为寄声。
护惜常愁满树开,况无一片在苍苔。
眼高嬾为凡花醉,肠断惊闻暮角哀。
写向素绡时拂拭,移来幽圃自栽培。
论心竟是明年事,输与酴醾在酒杯。
槁竹乾薪隔岁求,正虞雪夜客相投。
如倾潋潋蒲萄酒,似拥重重貂鼠裘。
一睡策勋殊可喜,千金论价恐难酬。
他时铁马榆关外,忆此犹当笑不休。
渐近重阳天气嘉,数椽茆竹淡生涯。
山童拥篲扫黄叶,邻女傍篱收碧花。
避俗要生轮四角,出门何啻路三叉。
晚窗酒尽无多叹,试问前村好事家。
山村梅开处处香,醉插乌巾舞道傍。
饮酒得仙陶令达,爱花欲死杜陵狂。
江上梅花吐,山头霜月明。
摩挲古藤杖,三友可同盟。
藜藿盘中忽眼明,骈头脱襁白玉婴。
极知耿介种性别,苦节乃与生俱生。
我见魏徵殊媚妩,约束儿童勿多取。
人才自古要养成,放使干霄战风雨。