香碗蒲团又一新,天将闲处著闲身。
东窗换纸明初日,南圃移花及小春。
妇女晨炊动井臼,儿童夜诵聒比邻。
早知闾巷无穷乐,悔不终身一幅巾。
展开阅读全文
峨峨赤帻声甚雄,意气不与其曹同。
我求长鸣久未获,一见便觉千群空。
主人烧神议已决,知我此意遽见从。
秋衣初缝惜不得,急典三百新青铜。
怜渠亦复解人意,来宿庭树不待笼。
狐狸熟睨那敢犯,萧萧清露和微风。
五更引吭震户牖,横梃无复须元戎。
明星已高啼未已,云际腾上朝阳红。
老夫抱病气已索,赖汝豪壮生胸中。
明朝舂黍得碎粒,第一当册司晨功。
旋移吟榻并池横,欲出柴门复嬾行。
树罅忽明知月上,竹梢微动觉风生。
贫无醉日惟坚忍,疾遇凉秋亦渐平。
二尺灯檠元好在,便思相伴听蛩声。
富贵功名不拟论,且浮舴艋寄烟村。
生憎快马随鞭影,宁作痴人记剑痕。
樵牧相谙欲争席,比邻渐熟约论婚。
晨舂夜绩吾家旧,正要遗风付子孙。
城市方炎热,村墟乃尔凉。
拂窗桐叶下,绕舍稻花香。
独鹤警秋露,双萤明屋梁。
卧闻机妇织,感叹夜初长。